گفتم: شما از آفتابه برای آب خوردن سر سفره استفاده می کنید؟

گفت:نخیر! پرسیدم چرا؟ گفت: چون یادآور مستراح است!

گفتم: به همان دلیل نباید از گیلاس مخصوص شراب برای آب خوردن استفاده کنیم. 

نوشابه هایی که در بطری هایی شبیه بطری شراب و ویسکی تهیه می شود، همه برای این است که زشتی شراب فراموش گردد.

همین طور از پوشیدن لباسهایی که مخصوص کفار است نباید استفاده کرد.

سخن در باب زیِّ طلبگی بود، و دلایلی که نباید هرچیزی را پوشید  و نوشید و هر ظرفی را برای پذیرایی از مهمان استفاده کرد.

هرچه توضیح میدادم قانع نمی  شد. تا اینکه آفتابه نجاتم داد!

خبری خواندم، که ملایی از تبلیغ برمی گشت، در مسیر به چادر عشایر رسید.
پیاده شد سری به آنها بزند. متوجه شد که پسر خان داماد شده است. پرسید عقدشان را چه کسی خوانده است؟ اظهار بی‌اطلاعی کردند!
حالا آنها در بیابان دور از امکانات و محل پرسش بودند که بعد سی سال عقدخان  خوانده شد. بیست سال پیش که برای تبلیغ به شهری که اکنون مشغول تدریس و تبلیغ هستم آمدیم. در جمع خانم‌ها مسئله می گفتم، رسیدیم به بحث شیر دهی که به هرکسی حق نداریم شیر بدهیم. متعجب شده بودند، نمی دانستند یک مادر بزرگ نباید به نوه دختریش شیر دهد.
یکی یکی پیداشدند که ما این کار را کرده ایم حالا تکلیف مان چیست؟

پ ن

این یعنی فاجعه در تبلیغ، کم کاری مبلغان، رها شدن مردم در جامعه . فقط بلدیم ناله سر دهیم که امام زمان چرا نمی آیی؟