برنامه تئوریزه‌کردن احکام اسلام ناب محمدی از زمانی کلید خورد،که آقای خاتمی وزیر ارشاد شد. وقتی نطق کرد که موسیقی سنتی مثل امام حسین مظلوم شده است! کسی اعتراض نکرد!

واقعا خیلی ساده لوحانه است اگر گمان کنیم که افتضاح جشنواره فیلم فجر یک اتفاق بوده است.

سالهاست که هردم از این باغ بری می‌رسد. یک روز شنیدیم که در برج میلاد برنامه رقص دختران در حضور شهردار اسبق تهران آقای نجفی که زمانی وزیر آموزش و پرورش بود. بعد هم شد قاتل همسرش!

و همه فراموش کردیم، در حالیکه همه این ناهنجاری ها مثل دانه های تسبیح متصل هستند و با برنامه ریزی وارد گود می شوند.تا غیرت دینی مردم را هضم کنند. بعدبار نوبت برنامه ریزی مشاور دولت روحانی، مولاوردی بود که ریشه فرهنگ و باور دینی مردم را سمپاشی کند، تشویق همجنس بازی و روسپیگری کند!

و متاسفانه حالا در دولت انقلابی فتوای حلال زاده بودن فرزندان زنا فقط به خاطر عشق، از رهاورد ارشاد بگوش می‌رسد.

بازهم سکوت تلخ ادامه دارد!

این تخلفات برنامه ریزی شده است. ساده لوحی است که گمان کنیم با یک معذرت خواهی تمام می‌شود.

چهل سال است که برای ضد هنر و ارزش‌های اسلام ناب محمدی هزینه می‌شود. همینکه می‌گوییم فرهنگ، می‌گویند ورزش شطرنج، جام جهانی ورزش و فیلم‌های ضد دین و ناهنجار!

وقتی امام جامعه می‌فرماید از دغدغه فرهنگ شبها خواب ندارم،  متاسفانه مسئولین فرهنگ در خواب خرگوشی رفته‌اند.

.هدف قرآن از هنر
هنرتصویرگری در قرآن اسلوبی تفننی و محدود نیست که به طور جسته و گریخته و تصادفی در چند جایی از قرآن به کار رفته باشد بلکه این شیوه یک قانون کلی و روش شایع در قرآن است که به اعتقاد برخی از محققان از نظر کمی، سه چهارم قرآن را در برمی گیرد. در اسلوب قرآن کریم تصویر و نمایش ابزار ارزشمندی است که با تصویرها سیمای پر احساس و خیال، پرورش می‌یابد و از آن معنای ذهنی تعبیر می‌کند. از آن حالت روانی و حادثه محسوس جلوه می‌نماید.پیوسته با سیماهایی که ترسیم می‌کند پله پله ترقی می‌کند و به همه ی آن‌ها زندگی ممتاز می‌دهد و با حرکت سازنده به معنای ذهنی یک هیکل زنده می‌بخشد و ناگهان می‌بینی همین حالت روانی یک تابلوی درخشان است با یک جلوه گاه پر فروغ که نمونه انسانی شاخص و زنده است.
سید قطب، تصویر فنی:نمایش هنری در قرآن، ص56

منبع نقش هنر

استفاده از هنر در تبلیغ دین
در هرگونه گفتار، نوشتار و یا حتی رفتار، دوانگیزه‌ی توامان وجود دارد: مفهوم آفرینی حس انگیزی سیل معانی و مفاهیم، خود آگاه مخاطبان را هدف می‌گیرد؛ اما گفته و نوشته ای که در شنونده و یا خواننده‌ی خود، حس را بر می‌انگیزد، بیشتر در ضمیر ناخودآگاه او می‌نشیند.خود آگاه آدمیان، هماره در معرض آفت‌ها و آسیب هایی است که هجوم مفاهیم مشابه و نوآیین و دگردیسی‌های بر آمده از عوامل شنیداری و دیداری، بر او تحمیل می‌کند؛ اما آنچه به بال حس در آشیانه‌ی بلند جان انسان‌ها می‌نشیند، کمتر در دسترس تغییر و تحول قرار می‌گیرد.شاید به همین دلیل باشد که آن چه ما در کودکی می‌آموزیم، استحکام و بقای بیشتری دارد؛ زیرا دریافت‌های کودکانه، بیشتر از دهلیز حس است تا رهگذر عقل، از این رو، گویندگان و نویسندگان و یا شاعرانی که آماج کلمات و لحن آنان، ناخود آگاه حس آشنای مخاطبان است، توفیق بیشتری در تاثیر گذاری هدفمند دارند. افزون براین، زبان عاطفه و خیال انگیز، ظرفیتی فراختر از عادات و آداب معمول در زندگی مخاطبان پدید می‌آورد و آنان را برای پذیرندگی و پاسخ‌های مثبت، آماده تر می‌کند.
به همین سائقه است که عروس قرآن قرن هاست که در حجله‌ی تذهیب نشسته و شاهد نیایش در سراپرده‌ی محراب هایی روی می‌نماید که هر گوشه‌ی آن به هزارذوق و سلیقه آراسته است؛ و باز به همین حجت موجه است که کارکردهای تبلیغی، از هرچه گریز داشته باشند، از هنر و هنروری ناگزیر است. تبلیغ دینی، بی چاشنی هنر و بی هنر آراستگی به ذوق، محرابی را می‌ماند که از بر هم نهادن خشت و گل بالا رفته است یا دست نوشت قرآنی را شبیه و مانند است که نازیبا نویسی، آن را بر کاغذی نامرغوب، سیاه و سفید کرده است. چنین آفرینش هایی، نه چشمی را می‌نوازد و نه دلی را می‌ربایند و ناگزیر به کمترین حضور در چشم و دل بیننده، باید که رضایت دهند.از دیگر سوی، در تبلیغ آن چه قرار است از زبانی و یا قلمی در دلی بنشید، قدسی ترین مفاهیم لامکانی است.چنین آموزه‌های مقدسی، قالبی در خور خود می‌خواهند و اگر در جامه‌ی فاخر در نیاید، سر از پرده‌ی غیرت و غیبت بیرون نمی آورند .نقش و نگاری سزاوار این تشریف شاهانه است که خود بهره‌ها از عالم قدس و رشحه‌ها از دریای ذوق، که خود پرورده‌ی رب جمیل اند داشته باشد.
یکی از کارهای بشر تبلیغ دین است. به این معنا که مجموعه آموزه‌های وحیانی اسلام را از طریق تمامی اشکال هنر به دیگران برساند.
از آن جایی که خداوند خود در همه سازه‌ و کارهایش جنبه‌های زیباشناختی و هنری را ملاحظه و به کار گرفته، بر مبلغان دین است که از همه حوزه‌های هنری از هنر نخستین یا هشتمین هنر شناخته شده استفاده کنند. چرا که هرگز هیچ کار و سازه ای را نمی‌توان یافت که دارای هدف و پیامی نباشد حتی اگر گفته شود که هنر برای هنر؛ چرا که در این گزاره نیز هدف به خوبی تعریف شده و دارای پیامی خاص با اهداف خاص است.
از نظر قرآن، اگر کاری فاقد هنر و پیام باشد اصولا شکل نمی‌گیرد بلکه هر کاری با میزانی از هنر و پیام شکل می‌گیرد و تحقق می‌یابد. اما اگر میزان هنر و پیام در آن بسیار کم باشد، این کار از مصادیق لهو و لعب خواهد بود؛ چرا که این میزان از بی هنری و بی پیامی، از دایره سلامت و صحت خارج شده و به بطلان و فساد متمایل خواهد بود.

نقش هنر در انتقال مفاهیم اخلاقی