صد بار اگر کشته به راهش گردیم
با جان دگر دوباره بر می گردیم
شاگرد کلاس اول عباسیم
پس روی حسین و زینبش حساسیم
تا باز بفهمی که چه بی پرواییم
با سر به سِتیزِ خنجرت می آییم
کودک نشوی،گول خودت را نخوری
باخنجر خود دست خودت را نَبُری
پا را ز گلیم خود فرا تر نَبَری”
این لقمه بزرگ است،دهان را نَدَری
با پا به سر بخت سیاهت نزنی
با دست خودت گور خودت را نَکَنی
پایت به حریم کربلا وا بشود
صد کرببلای تازه برپا بشود …

معین فر

صفحات: · 2

کلیدواژه ها: داعش،چه-ز-ما-و-کربلا
موضوعات: شعر  لینک ثابت
نظر از: دارمت [بازدید کننده]

ای ول . خیلی عالی . خیل پر شور و حرارت . خیلی با احساس و غرور !

خدا یارتان
_____________________________
الله نگهدارتان

1393/09/02 @ 14:46
نظر از: رحیمی [عضو] 

با سلام

ای حسین..

این روزها که عطرگلاب و اشکهای روضه تو را احساس می کنم دلم بیشتر از همیشه به هوای نشستن در کنار رود جاری روضه ات پر می کشد تا تیرگیها و آلودگی های یکساله ام را در این جاری زلال بزدایی و روح خسته ام را با طراوت رحمت و نوازشت حیاتی تازه ببخشی…

رقیه رحیمی - التماس دعا
_______________________________
خدایا مارا با دوستان عاشورایت همراه ساز

1393/07/28 @ 19:05


فرم در حال بارگذاری ...