بار ديگر خود را در آينه قرآن ببينيم. قرآن با فريادِ «ما كنتَ متّخذ المضلّين عضدا» «1»

فرمود: منحرفان را ياور خود نگيريد! ولى متأسفانه ما گرفتيم.به آمریکایی ها اعتماد کردیم، قلب راکتور با بتن مسدود کردیم.

قرآن با فريادِ «فلن اكون ظهيراً للمجرمين» «2»

فرمود:هرگز ياور مجرمان نباشيد! ولى ما در برخى موارد ياور مجرمان شديم. از حقوق بگیران نجومی پشتیبانی کردیم.

قرآن با فريادِ «انّ العزّة للّه جميعا» «3» و «انّ القوّة للّه‏ جميعاً» «4» و فريادِ «لن يخلقوا ذُبابا» «5»

و فريادِ «كمثل‏ العنكبوت» «6»متاسفانه ما گمان کردیم با خارجی تکلم کردن و با آنها نشست و برخاست کردن برای ما حیثیت میاره.

به ما گفت، تمام عزت و قدرت براى خداست. قدرت‏ هاى غير الهى مثل تار عنكبوت سست و ضعيف هستند

و توان آفريدن يك مگس را هم ندارند، ولى بسيارى از مسلمانان در برابر اين فريادها مثل پسر نوح كه مى‏ گفت:

«سآوى الى جبل يعصمنى» خود را به ابرقدرت ‏ها وابسته كردند.وقتی کم آوردن مثل خاوری ها به خارج کشور گریختند.

در آن زمان پسر نوح گمان مى ‏كرد كوه او را نجات مى ‏دهد و در اين زمان آن ها گمان مى‏ كنند قدرت‏ ها

آن ها را نجات مى ‏دهند. (آيا با مشاهده فرار شاه ايران و آوارگى منافقان و ذلّت صدام با آن همه وابستگى

به اين و آن، كافى نيست كه باور كنيم كه خدا مى ‏فرمايد: «أيبتغون عندهم العزّة»

و باور كنيم كلام خدا را كه مى ‏فرمايد: «هم للكفر أقرب منهم للايمان»

). كهف، 51.

 (2). قصص، 17.

 (3). يونس، 65.

 (4). بقره، 165.

 (5). حج، 72.

 (6). عنكبوت، 41.

 (7). بقره، 47.