بعضی وقت ها با این که می دانیم یک نفر می تواند از پس کارهایش بربیاید

باز هم همراهش می شویم وکمکش می کنیم؛ ودر واقع خودمان می خواهیم به او نزدیک بشویم

و با او انس بگیریم وارادت مان را به او نشان بدهیم

حال آن که او نه نیازی به کمک ونه احتیاجی به رفاقت ما دارد.
مولا جان! این همه مقدمه چینی کردم تا بگویم

حکایت دعا کردن ما برای در رکاب شما بودن وکمک کردن شما در امر فرج هم این گونه است؛

یعنی ما می خواهیم با گفتن این جمله «اللهم اجعلنی من انصاره واعوانه»
خودمان را به شما نزدیک تر کنیم وگرنه اگر خدا بخواهد کاری انجام بدهد چه نیازی به بنده دارد،

می گوید بشو و می شود:«انما قولنا لشیء اذا اردناه ان تقول له کن فیکون» اللهم عجل لولیک الفرج واجعلنی من خیر انصاره واعوانه؛

“آمین”