از پس سالها انتظار، ،پژواک اذان ابراهيمى در سراپردۀ عالم انسانى: وَ أَذِّنْ فِي النّٰاسِ بِالْحَجِّ ، مرا واله و حيران خود كرده است.

در اين فراخوان، با شوق لقاءْ به حجاز عشق و ميقات مى‌كشاندم، با احرام به حرم الهى و بلد امن مكّه مى‌برد، به زمزم و صفا مى‌رساند، در عرفان عرفات غرق مى‌كند، در شب روشن مشعرْ روشنایی بدون غروب خورشيد حق را مى‌نماياند، به مُناى عشق مى‌كشاندم و تا در مسلخ آرزوها، دوستىِ غير او را ذبح کنم و شيطان و نفس سركش انسانى را رمى نمایم تا آنگاه كه مرا خالص گرداند و واصل نماید و به درون كعبه بخواندم و آنگاه خداى تعالى خود به كعبۀ دلم درآيد؛ كه «القلب حرم الله » ، و شاید که مرا به محضر احبابْ بار دهد و نهال محبت و مودّت اهل‌بيت نبوت علیهم السلام را در جانم غرس كند، و خسی شوم در میقات.

نمی دانم لیاقت این دعوت را دارم یا نه!

ترسانم از اینکه هنگام گفتن لبیک، جوابم از پروردگار لا لبیک باشد!

شنیده ام که اگر لبیک را از پروردگار مهربان گرفتی، منتظر بخشایش کم کاری هایت در عرفات باش.

می روم تا در خانه خدا یکی از بهترین مکان های روی زمین، بازسازی شوم: دعا کنیدم تا در این سفر همه خود را باسازی کنند باید از همه فرصت‌ها به خوبی استفاده کنم.
خداوند مرا از دنیا یی که ساخته ام می کندم و درمیقات جحفه ملافه‌ای که یادگار کفن است بر تنم می کند
 خداوند تمام زیبایی‌های ظاهری را از من می گیرد سپس مرا به میقات می آورد تا لبیک بگویم.

خداوند مرا به این سرزمین می برد تا باطنم را زیبا کند.
نکند که در میقات لبیک بگویم ولی کینه از کسی در دل داشته باشم.

مبادا بدون خداحافظی از کسی به این سرزمین بروم باید برای همه حتی کسانی هم که گناه می‌کنند، دعا کنم.

به این سرزمین می روم تا صاف شوم.

بدی‌هایم را بریزم و با خدا رفیق شوم. یک عمر با دنیا رفاقت کردم و چیزی نشد.
باید از فرصت سفر حج استفاده کنم حتما در ایران فرصت های نابی را از دست داده ام.

مثل نوافل، نماز شب، مناجات، استغاثه به درگاهش؛ اما در این سفر باید از فرصت‌ها به خوبی استفاده کنم.

خدا  به خانه اش می برد تا  از نو خود را بسازم .

نمی دانم لیاقت قدم گذاشتن جای پای هاجر آن بانوی بزرگ را دارم!

نمی دانم توان قدم گذاشتن بر جای پاهای صدو بیست چهار هزار پیامبر سلام الله را دارم!

خیلی سخت است قدم گذاشتن بر سنگ فرش هایی که معصومین علیهم السلام، گام نهاده اند!

شنیده ام تنها معصومی که هرگز به حج نرفت و همیشه در زندان عباسیان بود امام عسکری علیه السلام بوده است، و به همین خاطر مستحب است هر حاجی به نیت این امام غریب طواف کند!

آه خدای من این سرزمین مقدست از از چنگال بوجهل ها و سفیانی ها نجات بده!

بهر حال دوستان خوب و هم بحث های گرامی، اهالی کوثرنت و کوثربلاکی های مهربانم، امیدوارم این سفر بزودی قسمت شما ها هم بشود.

نمی دانم آل سعود برای حاجی ایرانی چه خوابی دیده است؟

انشاءالله هرچه شر دارند به خودشان برگردد.

و از شما التماس دعا دارم و برایتان آرزوی حج بدون آل سعود و همراه با ظهور حضرتش را می طلبم.