به گواه تاریخ ایرانیان از قبل از ظهور اسلام به زیارت کعبه مشتاق بودند .
ساسان که پسر بابک شاه ساسانی بوده همه ساله به زیارت کعبه می رفته است، و محل اسکانش در کنار چاه زمزم بوده است.

و هدایای زرین برای اهدا به کعبه می برده، که نام چند قطعه از هدایا در تاریخ ماندگار شده است که یک شمشیر دو آهوی زرین بوده است.
که در طی دوران، وقتی کلید دار کعبه از حمله دشمنان آگاه می شو؛ تمامی اشیاء قیمتی داخل کعبه را درون چاه زمزم می گذارد و درب چاه را می بندد .
در تاریخ آمده است که: جرهمیان حرمت حرم و خانه کعبه را رعایت نکرده، آن را خوار و سبک می شمردند و اموالی را که به کعبه هدیه می شد به ناحق می بردند و قتی فهمیدند ولایت و ریاست کعبه از دست آنان خارج خواهد شد، رئیس ایشان عمرو بن حارث بن مضاض دستور داد حجرالاسود را از رکن خانه برداشته و دو برّه آهوی زرّینی را که از آنِ کعبه بود و آن را «غزالی الکعبه» می نامیدند و دیگر سلاح هایی را که در آن خانه وجود داشت برداشته در چاه زمزم پنهان کردند و چاه را نیز از خاک پرکرده، بصورت زمین همواری درآوردند و رفته رفته مکان آن فراموش گردید.
تا زمان عبد المطلب همچنان چاه زمزم مخفی بود، تا اینکه در خواب دید که دستور دادند برو و چاه را پیدا کن و مکان آن را به نشان دادند.
عبدالمطلب از قریش خواست که او را یاری کنند ولی قریش همکاری نکردند؛ مجبور شد با همکاری پسرش حارث این کار را انجام که در این راه به سختی افتاد و به همین خاطر نذر کرد که خدا به او ده پسر بدهد یکی را قربانی کند.
سرانجام چاه را با هدایای زرین یافت و سقایت کعبه را به عهده گرفت.
منبع تاریخ مکه