در جلسه گذشته از یک سوال مهم حرف زدیم. اینکه اصلا چرا ما در برابر اسراییل ایستاده‌ایم و یا با او درجنگیم؟!

چندتا علت را در پاسخ به این مطرح کردیم و حالا می‌خواهیم جزییات ماجرا را بهتر بیان کنیم. در بخشی از پاسخ‌ها، به اینجا رسیدیم که استعمار می‌خواهد با ایجاد الگوی غربی و ساخت یک پایگاه فیزیکی در منطقه غرب آسیا به هدف خود برسد. گفتیم که ایدال‌ترین مکان برای عملی کردن این نقشه، منطقه راهبردی و سرشار از منابع طبیعی خاورمیانه است.

از طرف دیگر جریان استعمار هم باند تبهکار صهیونیسم را به عنوان نیروی اجرایی برنامه  خود درمنطقه انتخاب کرده است تا قبل از. حالا برای روشنتر شدن چگونگی تصرف این منطقه به دست استعمار، نیازداریم تا نقشه این عملیات را روی میز بگذاریم و قدم به قدم و با تکیه بر مصادیق از جزییات تاریخی آن حرف بزنیم.

“جغرافیای غرب آسیا قبل از اسراییل

تا قبل از جنگ جهانی اول، منطقه غرب آسیا از چند کشور بزرگ شامل امپراطوری عثمانی،کشور بزرگ ایران، هند و مصر تشکیل شده بود. این گستردگی قلمرو نفوذ در کنار منابع سرشار غرب آسیا، به مذاق استعمار گران خوش نیامد. تجربیات استعمارگرانه  به آنها فهمانده بود که هر اندازه کشورها کوچکتر شوند، تصرف آنها هم راحت‌تر خواهد شد.

در نتیجه استعمار برای تکه تکه کردن و تسلط بر این کشورها، دوجنگ جهانی را به راه انداختند.

آن وقت کشورهای استعمار گر با بستن قراردادهایی، مناطق تصرف شده را بین خودشان تقسیم کردند. از جمله این قراردادها، پیمان سایکس_پیکو یا موافقت نامه آسیای صغیر بود. این توافق پنهانی بعد از پایان جنگ جهانی اول بین بریتانیا و فرانسه و با رضایت روسیه، در  روز نهم ماه مه 1916  برای تقسیم کردن امپراطوری عثمانی بسته شد. این قرارداد منجر به تقسیم سوریه، عراق، لبنان و فلسطین بین فرانسه و بریتانیا شد و در نهایت بر اساس آن. فلسطین به بریتانیا رسید.

” آغاز اشغال فلسطین توسط اسراییل

حالا فلسطین به استعمار بریتانیا در آمده بود.پس لرد بالفور وزیر خارجه انگلستان  با صادر کردن بیانیه ای معروف به بیانیه بالفورد منطقه اورشلیم در فلسطین را به باند تبهکار صهیونیزم تقدیم کرد. به این ترتیب یهودی کردن اورشلیم و مابقی قسمت های فلسطین با حمابت یهودیان سایر مناطق جهان آغاز شد.

بخش دوم

ادامه دارد