«باز هم آدم ز گندم سیر شد»
 

باز هم رنگین کـــــــــــمان بی حال بود                                              قصه های زندگیمان کــــــــال بـــــــود
باز راه مــــــــــــــرد مان در فال بـــــود                                                جای جای راهمــــان گودال بـــــــــود
باز ما بودیم و جانی باخــــــــــــــــــــته                                            کاخهایی با جهالت با تکبــر ساختـــــــه
باز آوای چکـــــاوک را شکستـــه فاخته                                      اسبهای دل شده وحشــی و تا شب تاخته
باز هــــــــم آدم ز گنــــــدم سیر شـــد                                           خوابهای خستــه با تقدیر تعبیر شـــــــــد
باز هــــــم جامی ز مـــی لبریز شـــــــد                                              زیــــر پاهـــــــا از کثافت لیز شـــــــــد
باز هــــم شاهیـــــــن دل تا مرگ رفـت                                            جنس دلهامان ز خاری سنــــــگ سخت
باز چشــــــــم یاقیان بستــــــــه به تخت                                            پایـــــه های دین و ایــــمان لخت  لخت
باز هــــــــم عشقها از واقعیت گم شـدند                                         آبهای نهرهای آسمانی کـــــم شــــــدند
باز هیزمهای خشک و تر همه قاطی شدند                                        ضجه های روح در تن باز طولانی شـدند
باز هم چشم ها مان سوی دیگر مات شـد                                      در خیال و فکرمان عشق کاذب یافت شد
باز هم دیوارهای هرزگی پرداخت شــــد                                             خود بدیدم بچه خوب محله لات شــــد   
باز هم رویای آیینه شکســـــــــــــــــت                                             گرگ هاری دست پر چین ها نشســـــت
باز پر شد دل ز خواهشهای پســـــــــــت                                          رفت عشق واقعی در دور دشــــــــــــت    
باز چنگی بهر رقصی ساز کــــــــــــــرد                                              چشم ها مان بهر بارش ناز کــــــــــــرد
باز دلهامان هوای عشق کــــــــــــــــــرد                                                 بهر تعجیل فرج آواز کـــــــــــــــــرد 

             
                                                      "مهجده انتظاری طلبه مدرسه علمیه فاطمیه هادیشهر