این جمله حتما برایتان آشناست:
دیگران کشتند و ما خردیم، ما می کاریم که دیگران بخورند.
گذشته حوزه های علمیه؛

عرصه ظهور وبروز مردان بزرگی است

که زندگی شان را وقف حوزه وعمرشان را خرج ترویج اسلام و پرورش سرباز برای یاری دین خدا کردند

وشاگردان بسیاری پرورش دادند وآثار فاخری به جا گذاشتند،

آنان وظایف شان را به بهترین شکل ممکن انجام دادند

وبهترین داشته هایشان را برای ما به میراث گذاشتند.

حال سؤال این است: ما که توان واستعداد وامکانات خدمت به دین را داریم،

برای آینده چه کرده ایم و چگونه برنامه ریزی می کنیم؟

“در برابر آنها شرمنده نباشیم!”

وفراموش نکنیم که :

“مداد العلماء افضل من دماء الشهداء”