مقوله عفاف و حجاب حاصل بروز و ظهور عملى دو فضیلت «حیاء» و «غیرت» است.

این دو از نشانه‏‌هاى اصلى ایمان است و بدون آن ایمان معنایى ندارد؛ چراكه پیامبر خدا صلى الله علیه و آله مى‏‌فرمایند: «لَا إِیمَانَ لِمَنْ لَا حَیَاءَ لَه» (الكافی/ج‏2/ص‏106) «إنَّ الْغیرَةَ مِنَ الاْیمانِ» (الفقیه/ج‏3/ص‏444)

هم‏چنین كلمه «حجاب» متشكل از چهار حرف (ح- ج- الف- ب) است كه در برداشت ذوقى مى‏‌توان آن‏را اشاره به فضائلى دانست كه فریضه حجاب اسلامى حاكى از آن‏ها است و در این روزگار وقتى این فضیلت‏‌ها در كسى جمع شد، مى تواند در سنگر عفاف و حجاب، در مقابل تهاجم فرهنگى دشمن، مجاهدت نماید.

این فضائل عبارت است از: - «ح»: «حیاء» یا «حُریّت». - «ج»: جهاد فى سبیل الله. - «الف»: «ایمان» یا «اعتماد به نفس» یا «استحكام شخصیت». - «ب»: «بصیرت».

علل اصلى بد پوششى هم ریشه در نبود همین الفباى حجاب است كه برشى از آن‏ها عبارت است از:

1) غرب‏زدگى (وادادگى در برابر فرهنگ بیگانه).

2) ضعف اعتقادى و ایمانى.

3) ضعف شخصیتى و هویتى (عدم اعتماد به نفس و تقلید كوركورانه از سر عقده‏‌هاى روحى و روانى، كسب موقعیت و جایگاه در جامعه).

4) تربیت و تعلیم نادرست.

5) ناآگاهى.

6) وجود برخى شبهات.

7) برداشت غلط یا سوء استفاده از «آزادى»، «حقوق زنان»، «حس فطرى زیبایى‏‌طلبى و جلوه‌‏گرى»، «توجیه و باور غلط تسریع و تسهیل در شوهریابى و ازدواج».

8) تفاخر و اظهار غناى مالى.

9) فرار از ملامت و تمسخر اطرافیان و همنشینان احمق.

10) مُدگرایى كوركورانه.

11) عدم نظارت و عدم اجراى كامل قانون.

12) عدم الگودهى مثبت وبى‏‌توجهى نسبت به الگوسازى‏هاى منفى (مانند جریان سِلِبِریتى‏ها كه شوالیه‏هاى فرهنگى دشمن در لباس هنرمندان سینما، بازیكنان ورزشى و آوازه‏خوانان (مثلث بازیگران، بازیكنان و خوانندگان) هستند.)

13) لجاجت و عناد.

14) ساخت سوژه سیاسى.

15) موج سنگین رسانه‏‌هاى معاند. در مجموع، بروز و ظهور انحراف همواره ریشه در دو عامل «شبهه علمى» و «شهوت عملى» دارد كه عامل دوم از عامل اول بیشتر و قوى‏تر عمل مى‏كند.