خدا را شاکرم، در زمانه ای زیستم که تصویر پاک پیامبر گونه امام راحل در قاب ذهنم حک شده است.
خدا را شاکرم، که با فقدان آن عزیز بزرگ ؛ مارا با روئیت جانشین برحقش، اندوهمان را به امید تبدیل کرد.
خدا را شاکرم، هرچند از دیدار یوسف زهرا محرومم، ولی با دیدن ولی خدا و نائب برحقش ؛لذت شبه دیدارش را به ما چشاند.
خدا را شاکرم،در زمانه ای زیستم تا شهیدانی را بشناسم که همچون شهیدان کربلا برای حمایت از مقدایشان از جان خویش گذشتند.
خدا را سپاسگزارم که در زمانه ای زیستم،که مادرانی بصیر ولایت مداری را دیدم که با پیروی از حضرت زینب سلام الله علیها صبورانه فرزندان برومندشان را به مسلخ عشق روانه کردند.
خدا را شاکرم،در زمانه ای زیستم که همسران حجله نشین، دامادهای رعنای خود را به قربانگاه پاسداری از ولایت عشق بدرقه کردند و در جشن شهادت آنها بالباس سپید با غرور ایستادگی کردند.
خدا را سپاسگزارم که در زمانه ای زیستم، که هنوز هم رهروان شهیدان، تمامی سنگرها علمی، رزمی و تبلیغی را با قلم، سلاح و قرآن حفظ کرده اند، و پرچم استقلال ، آزادی، جمهوری اسلامی را بر پا نگه داشته اند.

خدا را شاکرم، که در زمانه ای زیستم ، که بهترین مخلوقات خدارا شناختم.

خدا را شاکرم ، که در زمانه ای زیستم ،و رزمندگانی را دیدم که تک تک سلول هایشان فریاد لبیک یا خامنه ای را از فرش به عرش می رسانند.

خدا را شاکرم که در اتمسفری تنفس می کنم که عطر شهیدان مظلوم در آن مملو است.

خدا را شاکرم که در زمانه ای زیستم که سقوط پست ترین انسان نما ها را مثل شاه معدوم و صدام پلید را دیدم.

خدا را شاکرم که در زمانه ای زیستم که پسترین افراد، دشمن ملت ایران هستند.