على‏رغم همه شرایط سخت زندگی، هنگامى كه على علیه السلام از جهاد و جبهه جنگ برمى گشت، فاطمه سلام الله علیها استقبال گرمى از او مى ‏كرد، شمشیر او را گرفته و مى ‏شست. در تمام فعالیت‏ هاى على علیه السلام او را همراهى مى ‏كرد و نسبت به مسائل او و جامعه حساسیت نشان مى ‏داد و به این شكل با همراهى، همفكرى و رغبتى كه در خود نشان مى ‏داد خستگى ‏ها و مرارت ‏هاى بیرون را از جسم و روح او دور مى ‏كرد.

به ‏همین ‏دلیل بود كه آن بانوى نمونه عالم، بهترین همراه در سخت‏ ترین شرایط براى حضرت بودند و لب به گلایه نمى‏ گشودند تا كانون خانواده را از ناملایمات و نزاع ‏ها محفوظ بدارد؛ چنان‏كه در شرح زندگى ایشان آمده است: «روزى امام على علیه السلام به همسر بزرگوار خود فرمود: فاطمه جان! آیا غذا دارى تا رفع گرسنگى كنم؟

آن بانوى بزرگوار پاسخ داد: خیر! سوگند به خدایى كه پدرم را به نبوت و شما را به امامت برگزید، دو روز است كه در خانه غذاى كافى نداریم. امام على علیه السلام با تأسف فرمود: فاطمه جان! چرا به من خبر ندادى تا غذا تهیه كنم؟ فاطمه سلام الله علیها فرمود:اى ابوالحسن! من از پروردگار خود حیا مى‏ كنم كه چیزى از تو درخواست كنم كه فراهم كردن آن در توانت نیست.»