همیشه حواستان به “سایزتان” باشد

چطور به خودش اجازه میده با من چنین رفتاری کنه؟

دلم میخواد! انجامش میدم!فضولیش به هیشکی نیومده!

همینش مونده بود از من انتقاد کنه!

آخه کی از تو نظر خواست “…."!

حقش بود!!! دلم خنک شد!

مگه من چه گناهی کردم..هان!!!

تا کی…تا کی می خوای منو بازی بدی خدا…بسسسسه!!

به تو چه ربطی داره!؟

فک کرده!منو دست کم گرفته!حالشو می گیرم!!

…..

. . .

بعضی وقتا این حرفا یا شبیهشونو میگیم…مونده به موقعیت و شرایط ، بلند …با فریاد…یا شاید توو دلمون!

ولوومش فرقی نمیکنه…مهم اینه که میگیم…حتی اگر هیشکی نشنفه!!

. . .

عصبانیت…نه!

حرص خوردن…؟…نچ!

انتقام؟…نه!

به آخر خط رسیدن…نه

فقط یه چیز!…تکبر!

این تکبر ماست ک باعث میشه خودمونو در حدی ببینیم که این حرفارو بزنیم

در واقع اینا “باور” شده برای ما…اینکه من کسیم که حق دارم جلوی بابام…مامانم…دوستم…خواهرم…برادرم…فامیلم…همسرم…فرزندم…استادم…

ولی فقیهم!…خدام!…اینطوری وایسم!

مگه ما کی هستیم!؟

. . .

خدا وکیلی! نکنه وقتی بدنیا اومدیم یه پاکت “پز” هم همرامون بوده! نکنه مامان بابا و جد و آبادمونم خودمون پیش خرید کرده بودیم؟!

. . .

نه عزیزم…همش امتحانه…مامان بابای بد یا خوب…زندگی مرفه یا فقیرانه…سیکل یا دکتری …آزرا یا پراید…بالاشهر یا پایین شهر…دماغ عقابی یا سربالا …عمر صد ساله یا سرطان معده…همش…همش امتحانه…پس الکی به چیزی مغرور نشیم…

نمیگم یه روزی همین غرور زمینمون میزنه…چون اینش مهم نیست…مهم اینه که حواسمون باشه کی هستیم و “سایز"مون چنده!!!

……………..

اینکه غرور در برابر نامحرم از صفات خوب برای خانوم هاست مبحثی ست جدا از عرایض بنده ی حقییییر!

(پوز تکبرو مالیدم به خاک!)

با همکاری ح ر