جریان از این قرار است که در زمان جاهلیت زنى از قریش بنام” رایطه” از صبح تا ظهر با كنیزانش، پشم مى‏

تابیدند، سپس دستور مى‏داد همه آنها را واتابند و به همین جهت در میان عرب به عنوان” حمقاء” (زن احمق)

معروف شده بود .

نکته جالب توجه این است كه به دلیل سستی از پشم در حالت عادی نمی‌توان استفاده قابل

توجهی کرد.

اما بعد از تابیده شدن می‌توان از آن پارچه و فرش و یا حتی طناب هایی پرقدرت ساخت .

یعنی پشم بر اثر تابیده شدن، استحكام و تكامل تازه‏اى پیدا مى‏ كند و گشودن آن،

یك حركت ارتجاعى است که نه تنها بى حاصل، بلكه زیان‏ آور است همچنین جامعه ای از هم گسیخته مانند

پشم تابیده نشده بی مصرف و بی خاصیت است

و این اتحاد است که اجتماعی را منشا اثر می‌کند.

در نتیجه كسانى كه به نام حق، تعهدى را مى‏ پذیرند، با ارتکاب هر کاری در جهت شكستن این عهد و پیمان،

انحطاط و سقوط شخصیتی خویش را رقم می‌زنند ،

یعنی هر چه پیمان محكم‏تر بسته شود، شكستن آن زشت‏ تر است.

صفحات: 1 · 2