وقتی که از عمق وجودت ذکر خدا را زمزمه  میکنی، تمامی کائنات با تو هم صدا می شوند، و یک سمفونی زیبا را

می نوازند.

یک نفر که طعم و مزه این سمفونی را شنیده بود می گفت:از پنجره اتاقم حیاط را نگاه می کردم، کاشی های کف

حیاط، چمن های باغچه، برگ درختان همه باهم موسیقی زیبایی را می سرودند که هرگز در عالم بیداری

نشنیده ام و نمی توانم توصیفش کنم!

از خواب بیدار شدم، نیمه شب بود، با خودم گفتم؛ چقدر در غفلتی که جماد و نبات و گیاهان در حال تسبیح

هستند و تو درخواب غفلت هستی!

به یاد این آیه افتادم که خداوند به داوود می گوید: وَلَقَدْ آتَینَا دَاوُدَ مِنَّا فَضْلاً یا جِبَالُ أَوِّبِی مَعَهُ وَالطَّیرَ ...سبا10

و همانا داوود را از سوی خود فضیلتی دادیم (و گفتیم:) ای کوه‌ها! با او (در تسبیح خدا) هم نوا شوید و

(ای) پرندگان! (همراهی کنید)