یارعیان

چـرا آقـا چـرا رویت نهــان اسـت؟          بیـــــا دیـــــدار تــــو آرام جـــان است

اگـر تـو بیش از این در پـرده مانی          دل بــی تـــاب مـــن آتشفشــــــان است

شـــکار لحظـــه هـای مـن نمــودی          تــو صیـادی کـه ابــرویـت کمــان است

گرفتــی جــای جــای خـانــه ی دل          از آن پـس سیـل اشـک مـن روان است

تـــو محبـــوب دل محبـــوب هـــایـی           وجــود تـــو بهـــارستـــان جـــان است

بهـــاران پیـش تـو خـار و خجیلنـد             چـو روی تـو بهـــار بـی خـــزان است

نمی دانــم کجــا دنبــالـت آیــــــــم            بســـاط تــو کجــای کهکشـــــان است؟

همـه گوینـد تــو در ایـن جهــــانی            و جــان تــو همــان جــان جهــان است

ولی افســوس من رویــت نـدیـــدم           اگــر چـه منــزلت در ایـن مکـــان است

نمی گـویـم تـو شـاید بـی نشـــــانی           تو را یک نه، دو نه، بل صد نشان است

وصالی گـر نبــود از جانب ماست           و گرنه یـــار ما هـر جــا عیـــــان است

به سر دارم سر و سودای صحبت           خــدا دانـد عجب شیــــرین زبـــان است

تو انگشــت اشـاره کن همــین بس            مـرا از سـر بـه ســوی تــو دوان است

دلـــم را دلبـــــری دیــــگر نباشــد           چو محبوب من او (صاحب زمان)است

                                                                                    زهرا پیربالائی