از قطرات بارش لحظه هایم گرفته

                                              تا امواج اقیانوس خیالم را

                                                                             از یاد تو پر می کنم

و کنار آتشفشان قلبم ، زیر بارش گدازه های درد

                                   خانه ای به وسعت اندیشه ات می سازم

                                                                     و با یاد تو زندگی می کنم

کوه ورم کرده دلم را، به شوق دیدنت مرهم می گذارم

                                        وهر شب فانوس خیس چشمانم را برمیدارم

و در فضای کوچه های بارانی احساس دنبال تو می گردم

     تا از کهکشان آرامش چشمانت ستاره ی صبری برای تسلای دلم بچینم

                                                                              و باصبر توبسوزم

 ای ماه روی من!

                       اگر چشمم به دیدار تو افتد

                       تنها سرمایه تنهایم را به بهای سلام بی بهایت می فروشم

                                                و در هر دو جهان به این سود گزاف می بالم

                                                                                        زهـــرا پیــربـالائی 

الهی دانایی ده که در راه نیفتیم
بینایی ده درچاه نیفتیم
بنمای رهی که ره نماینده تویی
بگشای دری که درگشاینده تویی
من دست به هیچ دستگیری ندهم
که ایشان همه فانی اند وپاینده تویی

فریبا نوروزی

من با چشم هایم دل پسرها را اسیر خودم میکنم!

وقتی انسان سری به بیمارستان ها می زند

و بیمارانی را می بیند که از نعمت سلامتی محرومند .

جوانهائی را می بیند که چگونه روی تخت ها افتاده اند

و در آرزوی روزی هستند که بتوانند با پای خود به محیط خانواده و جامعه

باز گردند آنگاه متوجه نعمت سلامتی می شود.

این سلامتی و زیبائی که از بزرگ ترین نعمت های خداوند است.تشکر لازم دارد و حداقل تشکر و سپاس گذاری این است که بوسیله همان نعمت با بخشنده نعمت مخالفت و معصیت نکند.

خواهرم این بار که در آینه نگاه می کنی لحظاتی با خود بیاندیش که چه کسی این چشمان زیبا را به تو داده است ؟این همه ظرافت دقت راستی اگر این چشم ها نباشد زندگی کردن تو چه قدر مشکل می شود ؟آیا انصاف است که با همین نعمت ها با دشمن خدا (شیطان) همکاری کنی و خواسته بخشنده آن را نادیده بگیری ؟

خواهرم تقاضا دارم با حوصله و دقت کافی به این عبارات دقت کنی اگر روزی همراه با فرزندانت از راهی عبور کنی و چند کودک را ببینی که در حال بازی هستند و از سبد سیبی که همراه داری به هر کدام سیبی بدهی ولی آنها نه تنها از تو تشکر نکنند بلکه کمی از سیب ها را خورده و باقیمانده آن را به سر و صورت فرزندت بزنند و او را مجروح کنند قضاوت تو درباره آنها چیست ؟درست است که خدا فرزند ندارد. اما مردم بندگان خدا و خانواده او هستند.

اگر خانمی به جای شکر نعمت زیبائی و سلامتی سبب بیماری روحی و آسیب دیدن باطن و روان بندگان خدا شود و آنها را از راه سعادت و کمال منحرف کند و به بیراهه هواپرستی و شهوترانی بکشاند .چنین فردی که تفاوتی با آن کودک ناسپاس دارد ؟آری شکر نعمت زیبائی و سلامتی انگیزه مهم دیگریبرای رعایت پوشش خدا پسندانه است.

بدان که خدا فرموده:” هر چیزی زکاتی دارد و زکات زیبائی عفت است".

“توسط طلبه بی نام”

نمی دانم چرا آنقدر بزرگ نشده ام،که تو را تنها در مواقع سختی نخوانم؟

چرا وقتی همه چیز هست، کمتر تو را صدا می کنم؟

چرا وقتی سالم و شاداب هستم، کمتر تو را شکر می گویم؟

پروردگارا! تنها درخواستم از تو روحی وسیع است، آنقدر که فراموش نکنم،در خوشی ها باید بیشتر تو را صدا کرد!

توسط طلبه بی نام

راهها چقدر تنگ است برای کسی که تو راهنمایش نباشی 

وحقیقت چه روشن است برای کسیکه توراه را  نشانش داده ای

خدایا ،معبودا پس ما را به راه های رسیدن به درگاهت راهنما باش

واز نزدیکترین راهی که به تو برسیم ما را ببر.

دورهارا برای ما نزدیک گردان

وراهها ی سخت ودشوار را بر ما آسان وهموار ساز

ومارا به آن بندگانت ملحق کن که در پیشی گرفتن به سویت شتاب می کنند

و دایم در خانه ات را می کوبند

وشب وروز تورا می پرستند

واز هیبت تو می ترسند،

کسانیکه آنان را پاک داشتی وآنان را به آرزویشان که در پی آن بودند رساندی

وحاجات شان را از فضل خود برآوردی

و دلهایشان را سر شار از دوستی خویش نمودی

واز آب زلال معرفت سیرابشان کردی

پس بوسیله توبه  به لذت مناجات نایل گشتند.

و اینک، چه زیباست، پرواز!

               ای کاش حس می کردم پرواز را

                                              به بلندای عرش

                                                       و دیدار پروردگار.

خدایا! نصیبم کن حس پرواز را

                      تا به مقصد فطرت،

                                         با بال تقوا

                                              بی وقفه، بی سکون، بی تاب!

 زیباست!

         دلبرا! نصیبم کن، پرواز

                           تا خود آغوش آرامشت

                                                         زهرا پیربالایی