خیلی اهل تماشای فیلم نیستم. یعنی چون وقت ندارم که تماشا کنم. بیشتر وقتم صرف نوشتن و خواندن کتاب می‌شود. موقع تماشای فیلم وسوسه می‌شوم که اگر فیلم به درد دنیا و آخرتت نخورد چه جوابی برایش داری؟

اما بعضی از فیلم‌هایی که تاریخی یا قصه‌های قرآنی باشد دوست دارم. فیلم سیاسی اجتماعی را هم مشتاقم که تماشا کنم. تنها فیلمی که آرزوی دیدنش به دلم مانده است فیلم گاو است.

فیلم گاو که سال 1359 پخش شده است و من ندیدم. در باره این فیلم شنیدم که حضرت امام هم تعریف کرده بود. «ما بحمداللَّه گویندگان و نویسندگان خوب داریم. ما همه چیز داریم. غالباً فیلم‌هایی که خود ایرانی‏ها درست می‏ کنند به نظرم بهتر از دیگران است مثلاً فیلم گاو آموزنده بود، اما حالا این فیلم‌ها باید حتماً از امریکا و یا از اروپا بیاید با یک بى‏ بندوبارى، تا روشنفکران غربزده شاد شوند. فیلمهایى که از خارج به ایران مى‏‌آید اکثراً استعمارى است؛ لذا فیلم‌هاى خارجى استعمارى را حذف کنید مگر صددرصد صحیح باشد. در هر صورت این به عهده شما و مسئولین آنجاست».

ماجرای فیلم قصه مرد کشاورزی است که در زمان شاه ملعون امنیه پاسگاه روستای آن‌ها از مرد کشاورز به زور و کلک می‌گیرد.گاو تنها ممر روزی او بوده است. به خاطر این ظلم مرد دیوانه می‌شود. در طویله زندگی می‌کند و مثل گاو  نعره می‌کشد.چون فیلم را ندیدم از وقعیت آن بی‌خبرم.