قرار شده بود هفته ای یک روز برای مشاوره دینی برویم دانشگاه،

روزی که بنده رفتم، آقای روحانی که مسئول فرهنگی دانشگاه بود؛ یک دانشجوی آقا را آورد و  دانشجو را  معرفی کرد.

گفت : این آقا دانشجوی نخبه ماست که همزمان در دو رشته فنی درحال تحصیل است و کتاب تالیف کرده است و اختراع هم دارد.

درحالیکه من با این پیش فرض که برای دانشجویان دختر مشاوره خواهم داد، آنهم در مسائل ارتباط دختر و پسر.

حالا شما فکر کنید که من طلبه فقط احکام خوانده باشم و دعا و ذکر بلد باشم، آیا می توانم پاسخگوی یک دانشجوی نخبه به قول خودشان باشم آنهم بدون اطلاع قبلی از سوالات.

وقتی با سوالات دانشجو مواجهه شدم، متوجه شدم که عمدا این سوالات را مطرح کرده اند تا از یک سو توانایی یک طلبه را بسنجند، از طرفی گمان می کردند که یک خانم طلبه حتما از پاسخ گویی به یک آقا خود داری خواهد کرد!

گفتم: بنده آماده هستم تا سوالات شما را پاسخ بدهم.

جوان گفت: هر سوالی داشته باشم می توانم بپرسم گفتم بله تا جاییکه پاسخ آن را می دانم جواب شما را می دهم و آنجاییکه ندانم موکول می کنم به یافتن پاسخ در فرصتی دیگر خواهم گفت.سوالات دانشجو عبارت بود از:

1-با توجه به پیشرفت علم بشر و رشد عقلی انسان چرا باید به دین اعتقاد داشته باشیم؟

2- چرا باید بانوان حجاب داشته باشند، در حالیکه من بیشتر اوقات به خارج کشور سفر می کنم  و با زنان بی حجاب ارتباط دارم برایم مشکلی پیش نیامده است؟

3- چرا خود ارضایی کار بدی است؟