در منظومه فکری رهبر معظم انقلاب، شخصیت والا و حماسه‌آفرینی حضرت زینب‌کبری(س) نیز که به تصریح امام سجاد(ع) «عَالِمَةٌ غَیْرُ مُعَلَّمَةٍ فَهِمَةٌ غَیْرُ مُفَهَّمَة»(بحارالانوار/ ج۴۵/ ص۱۹۹) است، در ساحت نظریه انسان ۲۵۰ ساله بهتر شناخته می‌شود. * ‌موضع‌گیری و حرکت بر اساس تکلیف الهی، علت عظمت وجودی حضرت زینب(س)«زینب کبری یک زن بزرگ است. عظمتی که این زن بزرگ در چشم ملت‌های اسلامی دارد فقط به خاطر این نیست که دختر علی‌بن‌ابیطالب(ع) یا خواهر حسنین(ع) است. نسبت‌ها هرگز نمی‌توانند چنین عظمتی را خلق کنند. ارزش و عظمت زینب کبری(س)، به خاطر موضع و حرکت عظیمِ انسانی و اسلامی او بر اساس تکلیف الهی است و هرکس چنین کاری کند ولو دختر امیرالمؤمنین(ع) هم نباشد، عظمت پیدا می‌کند. بخش عمده‌ی این عظمت از اینجاست که اولاً زینب کبری(ع) موقعیت را شناخت و ثانیاً طبق آن موقعیت، انتخابی صحیح و به هنگام داشت. این موقعیت آگاهی و انتخاب، زینب(ع) را ساخت. قبل از حرکت به کربلا، بزرگانی مثل ابن عباس و ابن جعفر و چهره‌های نامدار صدر اسلام، که ادعای فقاهت و شهامت و ریاست و آقازادگی و امثال این‌ها را داشتند، گیج شدند و نفهمیدند چه کار باید بکنند. ولی زینب کبری(س) گیج نشد و فهمید نباید امام خود را تنها بگذارد و در این راه سخت قدم گذاشت. نه اینکه نمی‌فهمید راه سخت است، او بهتر از دیگران حس می‌کرد که حادثه چقدر سخت و سنگین است. در آن موقعیت بحرانی که قویترین انسان‌ها نمیتوانند بفهمند چه باید بکنند، او فهمید و امام خود را پشتیبانی کرد. بعد از کربلا هم که دنیا ظلمانی شد و دل‌ها و جان‌ها و آفاق عالم تاریک گردید، این زن بزرگ، نوری شد و درخشید. زینب(س) به جایی رسید که فقط بالاترین انسانهای تاریخ بشریت-یعنی پیامبران- میتوانند به آنجا برسند»(نک: ۲۲/ ۰۸/ ۱۳۷۰). ‌زینب‌کبری(ع) عامل پیروزی خون بر شمشیر«اینکه گفته می‌شود در حادثه کربلا، خون بر شمشیر پیروز شد -که واقعاً پیروز شد- عامل این پیروزی حضرت زینب(س) بود و الا خون در کربلا تمام شد. آن چیزی که موجب شد این شکست نظامیِ ظاهری، تبدیل به یک پیروزی قطعیِ دائمی شود، عبارت بود از منش زینب کبری(س)؛ نقشی که حضرت زینب(س) به عهده گرفت، خیلی مهم و خطیر است». * ‌نقش‌آفرینی زینب‌کبری(س)، نشان دهنده اینکه زن در حاشیه تاریخ نیست«حادثه کربلا نشان داد که زن در حاشیه تاریخ نیست؛ زن در متن حوادث مهم تاریخی قرار دارد. او کاری کرد که دشمنی که به حسب ظاهر در کارزارِ نظامی پیروز شده است و مخالفین خود را قلع و قمع کرده است و بر تخت پیروزی تکیه زده است، در مقرر قدرت خود، در کاخ ریاست خود، تحقیر و ذلیل شود؛ داغِ ننگ ابدی را بر پیشانی‌اش بخورد و پیروزی او به یک شکست تبدیل شود؛ این کار زینب کبری است. حضرت زینب نشان داد که می‌توان حُجب و عفاف زنانه را تبدیل کرد به عزت مجاهدانه، به یک جهاد بزرگ. زینب‌کبری(س) زن تاریخ است، زنی که الگو برای همه مردان بزرگ عالم و زنان بزرگ عالم است». * ‌خطبه‌های زینب‌کبری(س)، تحلیلی عظیم از وضع جامعه اسلامی«آنچه که از بیانات زینب‌کبری(س) باقی مانده است و امروز در دسترس ماست، عظمت حرکت زینب‌کبری(س) را نشان می‌دهد. خطبه‌های فراموش نشدنیِ زینب‌کبری(س)، یک حرفْ زدن معمولی نیست، یک تحلیل عظیم از وضع جامعه اسلامی در آن دوره است که با زیباترین کلمات و با عمیق ترین و غنی ترین مفاهیم در آن شرایط بیان شده است. قوّت شخصیت آن حضرت را در این خطبه‌ها را ببینید؛ چقدر این شخصیت قوی است(نک: ۰۱/ ۰۲/ ۱۳۸۹). در بازار كوفه، در حال اسارت، آن خطبه‌ی شگفت آور را ایراد كرد: «یا اَهلَالكوفَةِ یا اَهلَ الخَتلِ و الغَدرِ… اِنَّما مَثَلُكُم كَمَثَلِ «التِی نَقَضَت غَزلَها مِن بَعدِ قُوَّةٍ اَنكاثاً»(نحل/ ۹۲)…»(اللهوف/ ص ۱۴۶)؛ لفظ، مثل پولادْ محكم، معنا، مثل آبِ روان تا اعماق جان‌ها می‌نشیند. در آنچنان وضعیّتی زینب كبری(س) مثل خود امیرالمؤمنین(ع) حرف زد؛ تكان داد دل‌ها را، جان‌ها را و تاریخ را؛ این سخن ماند در تاریخ(۲۹/ ۰۸/ ۱۳۹۲)؛ فرمود: ای اهل کوفه! شما مثل آن کسی شدید که پَشمی را می‌ریسد، تبدیل به نخ می‌کند، بعد نخ‌ها را دوباره باز می‌کند و به همان پشم نرسیده تبدیل می‌نماید. یعنی با بی‌بصیرتی، نشناختن فضا و تشخیص ندادند حق و باطل، عمل گذشته خودتان را باطل کردید. ظاهرتان، ظاهری ایمانی و دهانتان پر از ادعای انقلابیگری؛ اما باطن، باطنی پوک و بی‌مقاومت در مقابل بادهای مخالف. این آسیب شناسی است؛ انقلاب نبوی(ص) و انقلاب علوی(ع) را آسیب شناسی می‌کند؛ می‌فرماید شماها نتوانستید در فتنه، حق را تشخیص بدهید؛ نتوانستید به وظیفه‌تان عمل کنید؛ نتیجه این شد که جگرگوشه پیغمبر(ص) سرش بر روی نیزه رفت. عظمت زینب(س) را اینجا می‌شود فهمید»(نک: ۰۱/ ۰۲/ ۱۳۸۹). * ‌نگاه متفاوت زینب‌کبری(ع) به حوادث، مبنای كارِ بزرگِ حماسه‌ی زینبی«مجسّمه‌ی عزّت است زینب‌كبری(س)، هم چنانكه حسین‌بن‌علی(ع) در كربلا، در روز عاشورا مجسّمه‌ی عزّت بود. نگاه او به حوادث با نگاه دیگران فرق دارد؛ با آن همه مصیبت، وقتی دشمن می‌خواهد او را شماتت كند، می‌گوید: «ما رَاَیتُ اِلّا جَمیلاً»(اللهوف/ ص ۱۶۰) آنچه دیدم زیبا بود؛ شهادت بود، داغ بود، امّا در راه خدا بود، برای حفظ اسلام بود، ایجاد یك جریانی بود در طول تاریخ تا امّت اسلام بفهمند كه چه كار باید بكنند، چگونه باید حركت كنند، چگونه باید بایستند. این كارِ بزرگِ حماسه‌ی زینبی است». * ‌حماسه زینب‌کبری(س)؛ احیاکننده و نگهدارنده حماسه عاشورا
«حماسه‌ی زینب كبری(س) است كه مكمّل حماسه‌ی عاشورا است؛ بلكه به یك معنا حماسه‌ای كه بیبی زینب كبری(س) به وجود آورد، احیاكننده و نگهدارنده‌ی حماسه‌ی عاشورا شد. عظمت كار زینب كبری(س) را نمی‌شود در مقایسه‌ی با بقیّه‌ی حوادث بزرگ تاریخ سنجید؛ باید آن را در مقایسه‌ی با خود حادثه‌ی عاشورا سنجید؛ و انصافاً این دو، عِدل یكدیگرند. این انسان باعظمت، این بانوی بزرگ اسلام بلكه بشریّت بلکه كوه سنگین مصائب، قامت خود را استوار و برافراشته نگهدارد؛ حتّی لرزشی هم در صدای این بانوی بزرگ از این همه حادثه پدید نیامد؛ هم در مواجهه‌ی با دشمنان، هم در مواجهه‌ی با مصیبت و حوادث تلخ، مثل یك قلّه‌ی سرافراز استواری ایستاد؛ درس شد، الگو شد، پیشوا شد، پیشرو شد(۲۹/ ۰۸/ ۱۳۹۲). واقعاً کربلا بدون زینب کربلا نبود؛ عاشورا بدون زینب کبری، آن حادثه تاریخیِ ماندنی نمی‌شد. آن چنان شخصیت زینب کبری از اول تا آخر حادثه کربلا بارز و آشکار شد که انسان احساس می‌کند یک حسین دوم است در پوشش یک زن»