سه سال و نیمه بودم که یک سال و نیم از برادرم بزرگتر بودم،

مادرم  او را برای نگه داری به من می سپرد.

یادم میاد که کهنه او را عوض کردم و با کمک همبازیم که یک سال از من بزرگتر بود پاهایش را تمیز کردم.

او با آفتابه آب می ریخت و من می شستم!

این ظرفیت ها در خانواده های پر جمعیت رشد می کرد.

صفحات: 1 · 2

سال 1341پنج ساله بودم.

وضع مالی خانواده زیر متوسط بود البته بیشتر مردم یا زیر خط فقر بودند یا مثل ما!

و پدرم  روحانی و مخالف مدرسه رفتن دختر به مدارس زمان طاغوت بود.

برا همین من را به مکتب خانه ای که در کوچه خودمان دایر شده بود فرستادند.

البته بانی دایر شدن آن هم یکی از روحانیونی که همسایه ما بود و سه تا دختر داشت و او هم نمی خواست

آنهارا به مدرسه بفرستد ایجاد شد.

چون وضع اقتصادی خوب نبود براهمین من باید از باقی مانده مدادهای برادرانم استفاده می کردم !

یکی از دوستان مادرم یک بسته مداد دوازده رنگی سوسمار نشان که از مرغوب ترین مداد های آن زمان بود به

من داد.

صفحات: 1 · 2

بعد ازفتنه88 باهام مهربان شده بود!
برام پیامک می فرستاد،

«نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران»!

مثلا مدعی وطن پرستی بود! 

برا وطنش چی کار کرد؟

جمع وجور کرد رفت استرالیا!

این همه از بیت المال براش هزینه شده تا تحصیلاتش تکمیل شده بود؛

خونه و شغل همه چیزش هم براه بود!

اونجا که رفت نه خودش شاغله نه همسرش!

اونا از راهپیمایی روز قدس بدشون میامد!

در حالیکه نه تنها در استرالیا بلکه هر جاییکه انسانی با فطرت پاک وجود داره روز قدس هم جاریه!

در حقیقت اونا از فطرتشون فراریند.