یک برداشت

شاید برداشت های بهتری هم از کتاب شب های بیقراری بتوان داشت،
ما نباید به خودمان مطمئن باشیم و خیالمان راحت باشد که هرگز گرد و غبار گناه به ما نخواهد رسید و همین اولین قدم در راه گناه خواهد بود .
ما نسبت به بعضی مسایل معصوم هستیم، و هرگز به آن هم فکر نمی کنیم چون تبعات زشت آن را با جان و دل حس می کنیم تا جاییکه در خواب هم گرفتار آن نمی شویم،مثل خوردن نجاسات..و… اما زشتی گناهان دیگر را نمی توانیم متوجه شویم.مثلا ناسپاسی گناه بزرگی است که خیلی دیر متوجه تبعات آن می شویم که دیگر نعمت از دست مان رفته است.
خلاصه در هرصورت اکثر ما گرفتار گناه می شویم، چاره کار هم آن است که باید در پیشگاه پروردگار اعتراف کنیم، چون خداوند دوست ندارد که انسان در برابر دیگران رسوا گردد. و از طرفی زشتی ها در جامعه منتشر و قبح آن از بین برود.
 اصولا مشکل ما باور نداشتن عذاب آخرت است. خداوند مهربان برای رفع جهنمی شدن ما، ماه رمضان و شب های قدر که از بهترین فرصت هایی است که برای آمرزیده شدن بندگان قرار داده است .
بهترین کار صله رحم است که مهمترین و اصلی ترین مصداق آن اهلبیت علیهم السلام است که پدر شیعیان هستند. بنابراین با دوری از گناه به این ولی نعمتان خود، آنان را یاری کنیم به خصوص امام عصر عج »را که به علت گناهان ما در زندان غیبت مانده است واز مشکلات شیعیان در رنج است.

کتاب شب های بیقراری:صص116-18-22-23-25-28-52

معبودا!می ترسم از اینکه این ماه با عظمت بگذرد و من نتوانم آمرزش گناهانم را از پیشگاه بلندت بطلبم و نیامرزیده از ماه بزرگت خارج شوم!
مولایم!نگران و ترسانم که از پس زبان فضولم بر نیایم !
پروردگارم!ترس من از این است که پلکهایم در هنگام دیدن محرماتت به موقع فرود نیاد و مرا از دیدن چهره مقدسانت محروم سازد!
خدایا!قدم هایم لرزان است از این که بر خلاف دستوراتت مرا به حرکت وا دارد!
مولایم!امان از گوشهایم! مرا تشویق به شنیدن لهویات می کند!
مولاجان می ترسم نتوانم نسیم شب قدر را درک نمایم!