هنوزهم که هنوزاست احساس خسران می‎کنم که چرا سال‌های بسیاری از خانه داری و پخت و پز و رفت و روب منزل برای تبدیل شدن به عبادت غفلت کردم. مثلا وقتی غذا می‌پختم نیت کنم که برای سیر کردن بچه شیعه می‌پزم. یا وقتی کهنه کودکم را می‌شستم نیت کنم که برای بزرگ کردن شیعه‌ای است که حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله فرموده است به زیادی امتم بر سایر امت‌ها فخر می‌فروشم. اگر در ایام جوانی با سبک خانه داری بانو امین آشنا بودم دیگر برای سختی‌های خانه‌داری نق نمی‌زدم.

بانو امین هنگام جارو کردن منزل ذکر می‌گفته است و در همان وضع به حال انقطاع الی الله می‌رسیده است.افسوس صد افسوس از گذر عمر که لحظه‌های را که می‌توانستم با قصد قربت الی‌الله طلایی کنم آهنی شد!