نصحیت امروز بسیاری از مربیان مدارس به دانش آموزان این است که درس بخوانند، تا موفق باشند. دانش‌آموزی که موفقیت را در پولدار شدن می‌داند، در راه مدرسه به منزل، مغازه‌داری را می‌بیند که درس نخوانده و صاحبِ مغازه‌ای جذاب و گرانبهاست، با خود می‌گوید: «درس که در آن پول نیست، معلم بی‌دلیل بر درس خواندن تأکید می‌کند! »

بنابراین، معلم باید با توجه به عوامل محیطی استدلال خود را انتخاب نماید و نباید اینگونه با دانش آموزان سخن گوید؛ چراکه پیام‌های جامعه و پیام‌های محیط جهانی، این برداشت محدود از نتیجه درس خواندن را تأیید نمی‌کند. نیز اینگونه است پدری که در برخورد با بی علاقگی فرزندش به درس، جامع‌نگری ندارد و به صورت تک بعدی به فرزندش نصیحت می‌کند و نتیجه‌ای نمی‌گیرد؛ امّا پدر جامع نگر و اهل شناخت در چنین شرایطی، فرزند را به مشاوره ارجاع می‌دهدو مشاور با نگاه سیستمی، آسیب‌های متنوعی را که از محیط خانواده، جامعه، دوستان و خصوصیات شخصی او می‌شناسد، در نظر میگیرد و راه حل پیش نهاد می‌کند.

خصوصا که از رسانه هر هفته با مسابقات هنگفت به کودک و جوان تلقین می‌کند، که با خرید فلان برند میتونید 50میلیون برنده شوید یا با شرکت در مسابقه nمقدار پول به جیب خواهی زد!

یا وقتی که کوهی از اسکناس در شهر در حرکت است، وبه دنبال فرد میرود، برای کودک جای سوال به وجود میاد که برای چی درس بخوانم؟!

نکته حائز اهمیت در برخورد با مسائل فرهنگی، داشتن نگاه سیستمی است. حال سوال اینجاست که سیستم چیست و چه نقشی در مدیریت فرهنگی دارد؟

دو عامل برجسته در بررسی مشکلات خانواده با نگاه سیستمی(فضای خانوادگی و محیط بیرونی) وجود دارد. اگر مشاور، مسائل جامعه را با نگاه سیستمی ببیند و تحلیل کند، ا طلاعات بیشتری در اختیار خواهد داشت و درمان‌های موفق‌تری را دنبال خواهد کرد. برای فهم فرهنگ، نگاه سیستمی ضروری است.

سیمستم مجموعه‌ای از عناصر و اجزاست که درصدد تحقق هدف خاصی هماهنگ شده‌اند و با هم ارتباط مفیدی دارند.

این گونه فرهنگ سازی نشان ازضعف سیستم است. معلمان و خانواده و فرهنگ همه باید یک خط را دنبال کنند که افزایش دانش را برای تولید علم بدانند که ثروت را به همراه دارد.