آمده بودند برای وحدت حوزه و دانشگاه، رو کرد به دانشجویان و مسؤولین گفت: می‌دانید وحدت حوزه و دانشگاه یعنی چه؟

دانشگاه باید برای رشد اقتصادی و تامین معاش جامعه تلاش کند، با اختراع و خلاقیت و ابتکار با افزایش تولید و ثروت برای رفاه مردم، کشور را به استقلال اقتصادی برسانند؛ تا هرگز دشمن نتواند به بهانه اقتصاد  از دولت مردان سواری بگیرد و آنان را با زنجیر دلار و تحریم فریب دهد.

وظیفه حوزویان هم تامین روانی و معنویت جامعه است، تا با آشناکردن مردم با خداوند و اهلبیت آرامش و نشاط را در افراد زنده کند و به حیات طیبه برساند.

این یعنی وحدت حوزه ودانشگاه، که در آسایش مادی و معنوی افراد نقش آفرینی کنند.

اما اگر دانشجو برعکس عمل کند و با آشوب برپا کردن و سوزاندن پرچم که نماد استقلال یک ملت است بخواهد پای دشمن را به کشور باز کند و حوزوی هم بشود آخوند لندنی و دین فروشی کند؛ اینجا دیگر خبری از وحدت حوزه و دانشگاه نخواهد بود، بلکه مصداق مثلهم کمثل الحمار یحمل اسفارا، عالمان بی‌عمل مانند زنبور بی‌عسل خواهند شد که جز ذلت فایده‌ای نخواهند داشت.