متاسفانه از بصیرت سهم کمی داریم، تلاش های معصومانه فاطمی را بدون شناخت، با تحلیل‌های دنیایی خود بررسی می کنیم. گریه‌های سیاسی حضرت زهرا سلام الله علیها را، گریه‌ای با پس زمینه عاطفی، اندوه غم جانکاه رحلت پدر معرفی می کنند.
در حالیکه سراسر زندگی حضرت زهراسلام الله علیها مملو از حرکت ها، حضور سیاسی است .جریان سقیفه و برخورد زهرای مرضیه سلام الله علیها به دو بعد از ابعاد سیاسی اشاره دارد.
در سبک زندگی اسلامی این گونه تدبیر شده است، تا زمانی که مرد خانواده در منزل حضور دارد؛ اگر مردی در خانه را بزند، زن نباید برای باز کردن در برود یا گوشی تلفن را بردارد وبا نامحرم ارتباط داشته باشد.
اما در ماجرای سقیفه، با اینکه امیرالمومنین(ع) در خانه حضور دارد، زهرای مرضیه سه بار برای پاسخ گویی به پشت در می رود، و با رهبران سقیفه گفتگومی کند.
و آنگونه که از شخصیت یگانه بانوی دوعالم شنیده‌ایم، در زمان حیات پدر بزرگوار از حضور در برابر مرد نابینا هم خود داری کرده بود.

آن چه در جریان سقیفه اتفاق افتاده است، رابطه فاطمه(س) و علی(ع) از نوع رابطه زن وشوهری نیست حضرت علی(ع) با حضرت فاطمه(س) رابطه امام و ماموم است.مولا علی(ع) امام اوست تا زمانی که مامون حضور دارد اجازه نمی‌دهد امام با دشمنش درگیر شود.
امام خمینی«ره» در وصیت نامه سیاسی خود نوشتند که گریه ما برای اهلبیت (ع)گریه سیاسی است، بنیان گذار این گریه حضرت زهراسلام الله علیها است؛ متاسفانه جامعه شیعه و سیاسی ما از این بعد غافل مانده است.
کسی که پدر از دست داده یا در خانه می گرید یا سر قبر او می گرید.
اگر گریه حضرت زهرا سلام الله علیها برای غم ازدست دادن پدر بود، چه جریانی از گریه او ناراحت می شوند، و اعتراض می کنند که به زهرا بگویید یا روز ها گریه کند یا شب ها!

زهرا آمد به بیت الاحزان در کنار بزرگراه مدینه گریه می کند، که درخت را هم بریدند.از این اعتراض ها مشخص می‌شود، که گریه‌های حضرت فاطمه سلام الله علیهاسیاسی بوده است.
باید گریه هامان را سامان دهی کنیم، و در ایام فاطمیه با تمسک و پیروی از زهرای مرضیه سلام الله علیها، اشک‌هایمان را سیاسی کنیم.