.

طراوت بهاری
در روایات، ماه مبارک رمضان و وجود مبارک امام زمان(علیه‏السلام)، هر دو «بهار» معرفی شد‌‌ه‌‏اند. امام باقر(علیه‏السلام) فرمودند: «لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ رَبِیعٌ وَ رَبِیعُ الْقُرْآنِ شَهْرُ رَمَضَان» ‏(الکافی، ج 2، ص630)؛ همچنان که در ادعیه مأثوره داریم «… أَنْ تَجْعَلَ الْقُرْآنَ رَبِیعَ قَلْبِی‏»(إقبال الأعمال/ ج2/ ص 629). در زیارت‏نامه حضرت ولی عصر(علیه‏السلام) هم داریم: «السَّلَامُ عَلَى رَبِیعِ‏ الْأَنَامِ‏‏»- سلام بر بهار اهل عالَم-(مفاتیح الجنان/ زیارات/ زیارت چهارم امام زمان(علیه‏السلام)).
«ربیع» دارای دو معنا است: یکی به معنای بهار؛ و دیگری به معنای باران بهاری است، که زمین را سرشار از نعمت و طراوت می‏‌سازد و به آن حیات می‏‌دهد. (نک: مجمع البحرین/ ج3/ ص280)؛ کلمه «أنام» نیز معنای عام و گسترده‌‏ای دارد که علاوه بر انسان، جنیات و تمام موجودات روی زمین را شامل می‏‌شود(نک: همان/ ج6/ ص15).
تشبیه حضرت به بهار، گویای نیازمندی ما به ایشان در قوس نزول است: «بِبَقَائِهِ بَقِیَتِ الدُّنْیَا وَ بِیُمْنِهِ رُزِقَ‏ الْوَرَى‏ وَ بِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الْأَرْضُ وَ السَّمَاءُ» (زاد المعاد(للمجلسی)/ ص ۴۲۲؛ مفاتیح الجنان/ دعای عدیله).

پ ن
ای بهار دلها، باران بهاری‌شو و در این بهار کرونا زده بر قلب‌های زمستانی غمزده از هجران حکومت آرمانیت بر بشریت ببار، تا یخ‌های منجمد شده قلوبمان آب شود.

ای آرزوی بشریت مظلوم و شهید، کی به این حسرت و انتظار پایان خواهی بخشید؟!