توطئه فراموشاندن مسئله فلسطین
مرور تاریخی ماجرای فلسطین هم مهم است. از هدف‏‌های استکبار و صهیونیزم جهانی این است که نام فلسطین به دست فراموشی سپرده شود. کاری کنند که اصلاً فراموش شود که چنین چیزی وجود داشت؛ اما ملت انقلابی ایران و ملت‏‌های آزاده جهان نمی‌‏گذارند؛ روز قدس نمی‏‌گذارد؛ امام بزرگوار ما با تدبیر خودش نگذاشت. این کار بزرگی بود.

اصل ماجرای فلسطین این است که یک عده از یهودیان متنفذ در دنیا، بر اساس تعالیمی انحرافی، به فکر ایجاد یک کشور مستقل برای یهودی‏‌ها افتادند. از فکر این‌‏ها دولت انگلیس استفاده کرد و خواست مشکل خود را حل کند. انگلیسی‏‌ها آن وقت در خاورمیانه اغراض بسیار مهمِّ استعماری داشتند؛ دیدند خوب است که صهیونیست‏‌ها به این منطقه بیایند. اوّل به عنوان یک اقلیت وارد شوند، بعد به تدریج توسعه پیدا کنند و دولت تشکیل دهند و جزو متّحدین انگلیس در این منطقه باشند.
بعدها با انتقال تدریجی قدرت استعماری و استکباری از انگلیس به آمریکا، صهیونیست‏‌ها هم به آمریکا متصل شدند. آمریکا هم این‌ها را تا امروز زیربال خودش گرفته است. این‌ها به این معنا کشوری به‌‏وجود آوردند و آمدند و کشور فلسطین را تصرف کردند. تصرفشان هم این‏طوری بود: اول با جنگ نیامدند؛ اول با حیله آمدند، رفتند زمین‏‌های بزرگ فلسطین را که زارعان و کشاورزان عرب روی آنها کار می‌‏کردند و خیلی هم سرسبز و آباد بود، با قیمت‏‌های چند برابر قیمت اصلی، از صاحبان و مالکان اصلی این زمین‌‏های بزرگ - که در اروپا و آمریکا بودند - خریدند؛ ملاکان هم از خدا خواسته زمین‏‌ها را به این یهودی‏‌ها فروختند.

البته دلال‏‌هایی هم داشتند که نقل کرده‌‏اند یکی از دلال‏‌هایشان همین «سیّدضیاء» معروف، شریک رضاخان در کودتای ۱۲۹۹ بود که از این‏جا که به فلسطین رفت، آن‏جا دلال خرید زمین از مسلمانان برای یهودی‏‌ها و اسرائیلی‌‏ها شد! بعد از آن هم با روش‏‌های بسیار خشن و همراه با سبعیت و سنگدلی، شروع به اخراج زارعان از این زمین‏‌ها کردند.
این تسلّط غاصبانه صهیونیست‌‏ها بر فلسطین سه رُکن داشت: یک رُکنش همین قساوت با مردم فلسطین بود. رکن دوم، دروغ به افکار عمومی دنیا بود. این دروغ به افکار عمومی دنیا، یکی از آن حرف‏های عجیب است. به ‏وسیله رسانه‏‌های خود، دروغ گفتند و خیلی‌‏ها هم این دروغ‌‏ها را باور کردند. مثلا این نویسنده فیلسوف اجتماعی فرانسوی - «ژان پُل‌‏سارْتْر» - کتابی نوشته بود به اسم «مردمی بی سرزمین، سرزمینی بی‏‌مردم»! یعنی یهودی‏‌ها مردمی بودند که سرزمینی نداشتند؛ به فلسطین آمدند که سرزمینی بود و مردم نداشت!

یک ملت را نادیده گرفتند و در دنیا این‏طور وانمود کردند که فلسطین یک جای متروکه مخروبه بدبختی بود؛ ما آمدیم این‏جا را آباد کردیم! دروغ به افکار عمومی! همیشه سعی می‏‌کردند خودشان را مظلوم جلوه دهند.
رکن سوم هم ساخت و پاخت، مذاکره و به قول خودشان «لابی» با این دولت، با آن شخصیت سیاسی است تا حمایت قدرت‏‌های خارجی -که عمدتا انگلیس و آمریکا بودند- جلب نمایند. البته دولت‏‌های عرب هم کوتاهی‏‌های زیادی داشتند تا اینها با این سه رکن توانسته‌‏اند فلسطین را با فریب و خدعه بگیرند.

مسئله فلسطین؛ لکه ننگ تاریخ دنیای معاصر
 قضیه فلسطین، یکی از لکه‌‏های ننگ بزرگِ تاریخ معاصر است. چون در این قضیه، یک ملت را از کشور خودش بیرون کردند. من خواهش می‏کنم جوانانی که با مسأله فلسطین خیلی آشنایی و سابقه ذهنی ندارند، روی این کلمات تأمّل و درنگ کنند. یک ملت را از خانه و از کشور خود بیرون کنند و یک عدّه آدم‏هایی را از اطراف دنیا جمع کنند و به جای آن افراد در آن کشور بگذارند. چرا؟ چون آن جماعتی که از اطراف دنیا جمع کردند، از یک نژادند؛ نژاد اسرائیلی، نژاد یهودی! یعنی یک حرکت نژادگرایانه زشت که هر جای دنیا به‏ وسیله هر کسی در ابعاد کوچک‏تر از این پیش می‏آمد، مایه ننگ و سرافکندگی بود؛ اما این را در ابعاد یک کشور به‏ وجود آوردند. چه کسی به‏ وجود آورد؟ در حقیقت انگلیس؛ بعد هم آمریکا.