توی ورودی فرودگاه مهراباد منتظر بودیم تا نوبت مابشه، جمعیت ما زیاد بود و همه طلبه خانم بودیم که قرار بود برای سفر عمره به خانه خدا مشرف بشیم. خسته بودم لب پله نشسته بودم، صدای گله دو نفر که از افراد غیر طلبه که آنها هم عازم سفر عمره بودند را شنیدم؛ می‌گفت این ملاها یه لباس دراز می‌پوشند و برای اون لباس حقوق می‌گیرند!
یه نگاهی به اطراف انداختم اصلا ملایی با لباس دراز به قول اون طرف ندیدم همه طلاب خانم با چادر مشکی بودند.
بله این ملاها با همون لباس درازشون همیشه توی همه عرصه‌ها هستند.
در دورانی که حال کشور به شادی می‌گذره در دور ترین نقاط روستایی و محروم کشور مثل بشاگرد و امثال آن برای مردم مدرسه و مسجد و حمام می سازند با همون لباس درازش.

وقتی زلزله میشه براشون فرقی نداره که جزء کدام فرقه هستند، اهل حق، یا اهل سنت، کرد، یا بلوچ هستند.
وقتی سیل میاد تا آرنج دستش را توی چاله توالت می‌کنه که گل ولای را بیرون بیاره که مرد لرستانی شرمنده این کار او میشه.
و حالا که مردم در بیماری کرونا گرفتارند باز این طلبه با لباس درازش در بیمارستان‌ها و سایر مراکز مشغول گندزدایی است.
این طلبه نسل جدید ادامه دهنده‌ی همان طلبه‌های نسل قدیم است که تفنگ بر دوش در میان سنگرهای جنوب کشور از مرزهای این سرزمین دفاع کردند و به شهادت رسیدند. او ادامه دهنده راه طلبه‌های جوانی چون شهید رنجبر است که برای کمک به مردم کردستان از دست گروهگ‌های کومله راهی کردستان شدند و پیکر شکنجه شده و قطعه قطعه شده‌شان برگشت. او از تبار همان روحانیونی است که در شکنجه گاه ساواک پاهایشان را در روغن داغ سوزاندند تا از آزادگی و حق گویی دست بردارند اما نتوانستند. آری او از نسل شهیدغفاری ها و شهید سعیدی‌ها است.

و هنوز با لباس درازش که عزادار نوعروس و دو فرزند پرپر شده‌اش است، باز هم ایستاده در بحران است.