اگه قرار بشه که خونتون مهمون عزیزی از راه دوری بیاد. آیا اهل خانه به کارهای روزمره‌شون مشغول می‌شن. مثلا پسربچه خانواده می‌ره گل کوچیک بازی کنه یا می‌ره صف نانوایی؟ دختربچه خانواده می‌ره عروسک بازی یا می‌ره به مامان کمک می‌کنه؟ یا خانم خانه می‌شینه پای تلوزیون و سریال محبوبش را تماشا می‌کنه یا می‌ره تو آشپزخانه و مشغول پختن یک غذای خوشمزه می‌شه؟

ببینم مرد خونه کجاست؟ به نظرتون نشسته و روزنامه می‌خونه یا لیست وسایل مورد نیاز خانم خانه را داره می‌خره؟ درست حدس زدید؛ هرکس مشغول کاریه. حتی اگر یکیشون کارش را نتونه درست انجام بده، مثلا پسر بچه نتونه نون بخره یا عمدا یا سهوا، بقیه اهل خانه بی‌تفاوت نمونن و با خودشون بگن عیبی نداره مهمون که اومد می‌گیم که تقصیر تو بوده نه بلکه خودشون یا نانی تهیه می‌کنند یا جایگزینی برای آن انتخاب می‌کنند تا مهمانی خراب نشود یعنی اهل خانه با اتحاد درصدد ارائه کردن یک پذیرایی عالی هستند.

 حالا سؤال اصلی این است: ما که منتظر میهمان هستیم. اونهم چه میهمانی! ولی خدا در روی زمین، آخرین امام، آخرین حبیب خدا، منجی عالم بشریت؛ برای تدارک یک میهمانی عالی چه کردیم؟

حتما فکر کنید.

فکر کنید ببینید کدام رفتارمان، شبیه رفتار یک منتظر واقعی است، عروسی‌مان، مدرسه رفتنمان، از دانشگاه برگشتنمان، برنامه‌های تلوزیونیمون، ورزشمون و …

البته من مخالف این کارها نیستم اما عرضم اینه که باید کارهایمان سالم‌سازی بشه.

انتظاری

موضوعات: فرهنگی  لینک ثابت