در درس امروز از آئین دانشوری خواندیم که اگر قرار است طلبه خوبی باشیم باید با هوا و هوس مبارزه کنیم.
یکی از راه‌های خوب شدن، خوشحال بودن از لباس کهنه‌ای است که در تن داریم!
فکر کردم کار سختی است، خصوصا برای طلابی که از سیکل آماده طلبگی شده اند!
کمی در احوالات تربیت فکر کردم، دیدم سخت نیست اگر از اول هدفت از زندگی مشخص باشد.
اگر مقصدت رضایت پروردگار باشد، کارها با اخلاص پیش می رود.
اعتماد به نفست زیاد می شود، مهمترین مهم ها نگاه خدایت می باشد.
نگاه مردم برایت بی اهمیت می شود، بله اگر نگاه مردم هم در امتداد دید خدا بود، حتما توجه تو را به خود جلب می کند.
«سلمان عرض کرد: دختران کسری و قیصر آنگونه بپوشند، و این دختر تو زهرای مرضیه است؛ دختری بزرگ از پدری بزرگتر که در این عالم وجود ندارد، و چادرش ده تا وصله دارد!
حضرت فرمود: ما برای این دنیا و مادیاتش خلق نشده ایم!»