گفت :درسال 1332 با عده ای از دوستان برسر خواندن نماز به فارسی بحث وجدل کردیم ،آخر تصمیم گرفتیم که فارسی بخوانیم.
خانوادها از این کار ناراحت شدند وهرچه پند دادن موثر نشد. در آخر مارا نزد آیت الله حاج رحیم ارباب بردند.وقتی به محضر ایشان رسیدیم،اول همه مجذوب چهره نورانی وخندان ایشان شدیم.

ادامه مطلب :

بعد از پذیرایی،عذر والدین مارا خواستند وبا ماتنهاشدند.

از ما خواستند تا خودمان را معرفی کنیم و با سوالاتی ازرشته تحصیلی ،جبر ومثلثات ،فیزیک… مارا خلع سلاح کرد.

فرمودند: منهم در جوانی تصمیم گرفتم که نماز را به فارسی بخوانم ولی دیدم مشکلاتی پیش می آید منصرف شدم.

بعد پرسیدن هرکس مسلط تر است ترجمه نماز را بخواند.یکی که از همه زرنگتر بود داوطلب شد.

شروع کرد به نام خداوند بخشنده مهربان.آقا با لبخند فرمود :گمان نکنم ترجمه درست بسم الله چنین باشد.

درمورد «بسم»ترجمه«به نام» عیبی ندارد.

اما«الله» قابل ترجمه نیست؛ زیرا اسم خاص است واسم خاص را نمی توان ترجمه کرد؛

مثلا اسم کسی «حسن» باشد،نمی توان به او گفت«زیبا» هرچند ترجمه «حسن»« زیبا »است؛

اگر به آقای حسن بگوییم آقای زیبا خوشش نمی آید.کلمه الله اسم خاصی است که برذات خداوند اطلاق می کنند.

نمی توان«الله »را ترجمه کرد.خوب «رحمن» را چگونه ترجمه کردید؟

رفیق ما گفت بخشنده. آقا فرمود:این ترجمه بد نیست ولی کامل نیست؛

زیرا رحمن از صفات خدا است که شمول بخشندگی اورا می رساند واین شمول در بخشنده نیست؛

رحمن یعنی خدایی که دراین دنیا هم بر مومن وهم برکافررحم می کند؛نعمت رزق وسلامتی… می دهد.

خوب رحیم را چه ترجمه کردید؟

رفیق ما گفت «مهربان» ایشان فرمود :مقصودتان از رحیم من هستم- نام استاد رحیم بود- بدم نمی آید مهربان ترجمه کنید.اما چون رحیم کلمه قرآنی

ونام پروردگار است باید درست معنا شود.

زیرا رحیم یعنی خدایی که در آخرت گناهان مومنان را عفو می کند.پس آنچه که در معنای بسم الله آوردید بد نیست ولی کامل نیست.

با شرمندگی خداحافظی کردیم، ونمازهای فارسی را دوباره قضا کردیم

به نقل از آقای دکتر محمد جواد شریعت