ه نام حق
اسراف و قناعت
حریص با جهانی گرسنه است و قانع به نانی سیر.
کسی که توانایی پرهیز کردن از حلال را نداشته باشد و نتواند خود را با قناعت بار آورد،چنین فردی وقتی به حرام رسید به حریم آن وارد می شود.
کسی که هنر قناعت نداشته باشدهمیشه پایش در راه های آلوده به هوس های نفسانی می لغزد.
قناعت عبور از صحرای آلوده به مین های دنیازدگی است.
اسراف نوعی کفران نعمت است و پیامد کفران و ناسپاسی هم زوال نعمت هاست و بدترین اسراف این است که انسان جایگاه و کرامت خود را نشناسد و استعدادهای معنوی و کمالی خود را هدر دهد و تا حد حیواناتت تنزل یابد.
امیر المونین علی (ع) می فرمایند: قناعت، ثروتی پایان ناپذیر است.
روش و سیره پیامبر خدا، میانه روی و قناعت بوده است، زیبنده امت او نیست که از این راه و روش متعادل بیرون رود و در مصرف افراط کند.
خواری ز طمع خیزد و عزت ز قناعت.

پریسا عبادی منبع:اصلاح الگوی مصرف،جواد محدثی