ازدست دادن قفقاز توسط شاهان سست عنصر یکی از بزرگ ترین ضرباتی بود که ایرانیان در طول تاریخ چند هزار ساله ی خود متحمل شدند.
ایرانیان امروز نمی دانند که علی رغم دوقرن جدایی وتلاش های روسیه برای کم رنگ کردن آن ،چه میراث غنی ای در قفقاز باقی مانده است.
از دست دادن قفقاز برای ایران مانند از دست دادن یکی از اعضای مهم بدن بود. این ضربه ای بود که ایران هنوز درد آن را می کشد. عده ی قلیلی می دانند که سنت های ایرانی نه تنها در قفقاز بلکه دراروپای شرقی نیز جاری بوده است .کمونیست ها بسیار تلاش کردند تا تمام مظاهر نفوذ فرهنگی شرقی و به عبارت درست تر ،فرهنگی ایرانی را از نواحی اسلاوی وترکی شوروی سابق (ازجمله قفقاز وآسیای مرکزی )برچینند. شوروی در ضمن،فلسفه ایران ستیزی خود را با انتشار کتاب هایی وپخش کردن آنها (به کمک هواداران محلی کمونیست)به کشورهای پارسی زبانی چون ایران وافغانستان صادر می کرد.
علی رغم آن،مردم قفقار هیچ گاه خود را از فرهنگ تمدن وتاریخ ایران جدا نمی دانند وهنوز آثار به جای مانده از تمدن وفرهنگ ایرانی در قفقاز باقی مانده است.
با وجود تمام تلاشهای تزارها وجانشینان کمونیست شان برای مهندسی قومی وفرهنگی ،آنها هرگز نتوانستند تمام میراث ایران را ازمنطقه قفقاز بزدایند.
وامروزهم دستهای ناپاک استکبار وصهیونیستها آمده اند تا بقیه کار ناتمام کمونیسها را تمام کنند ،آمده تا سرنوشت این ملت مظلوم شیعه را که هفتاد سال در زیر ضربات تازیانه بی خدایی ،خداپرست و محب اهل بیت ماندند؛با سرنوشت قوم لوط گره بزند ولی کور خوانده خیال می کند که موفق می شود!!! این دست وپازدن ها مارا به یاد جشنهای دوهزار ساله شاه سرنگون شده می اندازد که با آغاز آن جشن ها قبر خودرا کند.ملت آذر بایجان همیشه معروف به غیرت ومردانگی وحسین چی گری معروف بوده وهستند هرگز اجازه این غلتهارا به سردمداران کفر پیشه نخواهند داد.