حالا که عقل و احساس نمیتونن هدف زندگیمونو تعیین کنن

نیاز هست که یکی بلاخره این قضیه رو به عهده بگیره….بی مقدمه اون

خداس!

چون دیگه دهری بازی و ماتریالیستگری واقعا کهنه شده و هیچ منورالفکری پیدا نمیشه که دم از حرفای قرن هیجدهمی بزنه!

                                                                                                      انصافا…

این بنده خدا آقای فلمینگ…الکساندر خودمونو می گم…خودش پنیسیلینو کشف کرد…

ازهمم بهتر موارد استفادشو می دونست…یعنی هدف پنیسیلینو اون به بقیه گفت…

اگه نمیگفت معلوم نبود الان نسل آدمیزاد جماعت منقرض شده بود یا….بازم منقرض شده بود…

خداهم خودش ماهارو به وجود آورده…خودشم از همه بهتر هدف این جماعتو میدونه….

چرا دست به دامن دیگرون شیم؟!

انتظاری

————————

پ.ن.حالا چرا فلمینگو مثال زدم چون بچه که بودیم تو کارت بازی …کارت اونو ادیسون که واسمون میافتاد خیلی حال میکردیم….بهر حال خدا بیامرزتشون

پ.ن.این آمرزشا و رحمتا بهشون میرسه…فرقی نمیکنه طرف چه دینی داشته یا اصلا چه جور زندگیی….خدا چقد باحاله!!

پ.ن.دهریون قدیم یا ماتریالیستهای جدید که از قرن هیجده سربرآوردن و حالام یه طرفدارایی دارن معتقدن که ورای ماده هیچ چیزی نیست…یعنی خداییم باشه مادیه…..به نظرم اونا از یکی متنفر شن حتما یه بلایی سرش میارن…چون بلاخره باس ثابت کنن که تنفر و عشق و فکر و درد و همه این جور چیزا مادیه