فک میکنم (آخه من گاهی تصادفا فکرم میکنم!) این حواس پرتیامون به خاطر اینه که خدارو درست نشناختیم…بی تعارف اصلا اونقد دوسش نداریم که بخوایم بهش فک کنیم…!

…

شاید از خدایی خدا فقط یه “خداحافظ” و “تو رو خدا” بلد باشیم..

…………..

شاید وقتی پای خدا وسط میاد حس کنیم با یه موجود اخمو طرفیم که منتظره قیامت بشه و مارو بندازه توو جهنم

……..

شاید میدونیم اگه خوب باشیم خدام دوسمون داره و دیگه جهنم نمیبرتمون….اما آخرش که چی؟

…………….

شاید اصلا منتظریم خدارو یه گوشه گیر بیاریم و حالشو بابت تموم زجرایی که توو زندگی بهمون چشونده بگیریم!

……..
…..

شاید اگه ببینیمش گریمون بگیره و بگیم آخه من به توو چه بدیی کردم؟!

……..

شاید خیلی چیزای دیگه…

انتظاری

……………………………

پ.ن.توو پست قبلی اولین کلمات قرمز نشوندهنده حضور خدا توو زندگیمون بودن…حضوری که بعضی از آدما هیچوقت متوجهش نمیشن…حیفم اومد نگم…زحمت هنرانگیزم حرووم شه