همیشه خیلی دیر انجام می دهیم. چون باور نداریم. شاید ایمان‌مان ضعیف است. همیشه فکر می‌کنیم، نه مقام فکر خیلی بالاست؛ بهتر است بگویم خیال می‌کنیم، که این اتفاق برای همسایه بود. همسایه فامیل، دوست، می‌میرد،گرفتار اجل معلق می شویم! البته مرگ حق است. اما بیشتر این فوتی‌های دوران مدرنیته، به علت کم کاری ماست. به قوانین بهداشتی و محافظتی عمل نمی‌کنیم. برای سلامتی خودمان و دیگران ارزش قایل نیستیم. چرا باید برای بستن کمربند ایمنی، کلاه ایمنی، رعایت چراغ قرمز سر چهاراه، پخش مواد مخدر، اعتیاد، و امروز و شاید چندین سال آینده برای ماسک زدن و فاصله را رعایت کردن از بیت المال هزینه شود. پس کی به واجبات دینی عمل خواهیم کرد! ما هنوز در ابتدایی ترین بایدهای زندگی اجتماعی مانده‌ایم و گره کور آن را نمی‌توانیم باز کنیم، مدعی انتظار فرج هستیم زهی خیال باطل!