هرکسی در دورن خود یک آسیه و یک فرعون دارد.در طول زندگی باید نگاه کند به رفتارهایش که نماد کدام یک از این دو شخصیت است! موفقیت زندگی را در کدام شخصیت می‌داند. حضرت آسیه هم دو نوع حیثیت داشت. یکی شکست در باره هدایت فرعون، و دیگری نجات خودش از فرعونیت که نتیجه‌اش نامداری در دو جهان شد. وقتی پا بگذاری روی سیم خاردار نفس و عبور کنی آسیه درونت را بها داده‌ای، و می شوی یکی از چهار زن بهشتی!

حضرت آسیه می توانست آنطرف سیم خاردار بماند و به آن نزدیک نشود، زندگی کوتاه را در کنار فرعون، در لجن زار تعفن مادی طی کند و برای همیشه خود را مانند همسر ابولهب در جهنم دنیا و آخرت بسوزاند.

پس بیایید در این ایام کرونا هرکدام آسیه‌ای باشیم برای یاری دیگران تا سهمی از مهار کرونا داشته باشیم.

چرا بیماری منحوس کرونا را نمی توانیم به زنجیر بکشیم، چون اهل عمل نیستیم. فقط بلدیم نق بزنیم. چون مثل بقیه رفتارهای ضد اخلاقی که هیچ وقت به آن عمل نمی‌کنیم، مثل غیبت کردن، مثل دروغ گویی، مثل مسخره کردن، مثل تقلب کردن و هزاران رفتار ضد انسانی که نباید مرتکب شویم، به این کار ضد اخلاقی هم مبادرت کردیم، و نترسیدیم که مبادا بیماری را به دیگران انتقال دهیم، فاصله‌ها را رعایت نکردیم و ماسک نزدیم، از سفر خوداری نکردیم. همه و همه این رفتارها سبب شد که هر روز تعداد زیادی از دوستان و اقوام را از دست بدهیم.یک کلام چون اهل عمل نیستیم، فقط بلدیم حرف بزنیم! رازی که شهدا می‌دانستند رفتار مشترک شهدا این راز بود، اهل حرف نبودند اهل عمل بودند . چرا در مدت چهل سال از شهدا درس نگرفتیم، تا اهل عمل باشیم. یکی دیگر از مردانی که اهل عمل بود را دشمن از ما گرفت، دیگر سعادت استشمام تنفس او را در آسمان ایران نداریم. بیایید شهیدانه زندگی کنیم، یعنی اهل عمل باشیم!

همیشه خیلی دیر انجام می دهیم. چون باور نداریم. شاید ایمان‌مان ضعیف است. همیشه فکر می‌کنیم، نه مقام فکر خیلی بالاست؛ بهتر است بگویم خیال می‌کنیم، که این اتفاق برای همسایه بود. همسایه فامیل، دوست، می‌میرد،گرفتار اجل معلق می شویم! البته مرگ حق است. اما بیشتر این فوتی‌های دوران مدرنیته، به علت کم کاری ماست. به قوانین بهداشتی و محافظتی عمل نمی‌کنیم. برای سلامتی خودمان و دیگران ارزش قایل نیستیم. چرا باید برای بستن کمربند ایمنی، کلاه ایمنی، رعایت چراغ قرمز سر چهاراه، پخش مواد مخدر، اعتیاد، و امروز و شاید چندین سال آینده برای ماسک زدن و فاصله را رعایت کردن از بیت المال هزینه شود. پس کی به واجبات دینی عمل خواهیم کرد! ما هنوز در ابتدایی ترین بایدهای زندگی اجتماعی مانده‌ایم و گره کور آن را نمی‌توانیم باز کنیم، مدعی انتظار فرج هستیم زهی خیال باطل!