نمی دانم در این روزهای آخر مهمانی پروردگار، چقدر به مقررات میزبان مهربان عمل کرده ام.

آیا با همه وجود در میهمانی بودم یا اینکه بخشی از وجودم در میهمانی حضور داشته است؟

آیا چشم هایم با من حاضر بود؟ و فهمید که باید با من روزه بگیرد، یا اینکه من به تنهایی با دستگاه گوارشم

روزه بودم!

آیا گوش هایم با من هماهنگ بود،؟که نباید هرصدایی را بشنود.

آیا زبانم با من روزه بود؟ یا اینکه من تشنه و گرسنه را وادار به گفتن سخنانی کرد که نباید گفته می شد!

آیا حس بویایی من، توانست روزه بگیرد و هر عطری را استشمام نکند!

آیا حس لامسه با من همراه بود و روزه گرفت و از لمس نامحرم خودداری کرد؟

آیا قوه خیال من، باطل را تصور کرد یا نکرد.

آیا وهم مرا به سرزمین توهمات باطل برد یا نه؟

این ها که در من وجود دارد و در تمامی ماه رمضان با من بوده و من فقط گرسنگی و تشنگی را برخود هموار

کردم، و از نوشیدن حلال خدا که یک قطره آب بود بر خود سخت گرفتم.

زهی خیال باطل، از این هفت قوه که در هیچ لحظه ای اجازه ندارند مرتکب حرام شوند چه مهمان خدا باشند و

در حال روزه باشم یا نباشم غافل بودم.

و غافل تر اینکه، این ها درهای جهنم من هستند که معروف است که جهنم هفت در دارد.

پس در های بهشت من کجاست و چند تاست؟

درهای بهشت  هم همین هم اعضا و قوه ها هست منتها به اضافه یک نور افکن قوی به نام عقل.

و وظیفه من در ماه رمضان تقویت این نور افکن است تا با تقویت اراده ام بر شدت نورش بیفزایم، تا بتواند بر

آن هفت قوه اثر کند و در طول سال یاریگر من باشد.

این عقل است که می گوید به هر چیزی نگاه نکن و هر سخنی را نگو و هر سخنی را گوش نده و…

خداوند در قرآن کریم می فرماید:

.«وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِینَ * لَها سَبْعَةُ أَبْواب لِکُلِّ باب مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ؛ و دوزخ، ». هفت در داردو براى هر درى، گروه معینى از آنها تقسیم شده‌اند». (حجر/ 43 و 44)

جهنم میعادگاه همه آنها (گمراهان) است.

در حالى که آیات قرآن مى‌گوید: جهنم هفت در دارد، و قابل توجه این که: در حدیث امام باقر(علیه‌السلام) مى‌خوانیم: «بهشت، هشت در دارد»، این تفاوت، اشاره به این است که: هر چند درهاى ورود به بدبختى و عذاب فراوان باشد، ولى با این حال درهاى وصول به سعادت و خوشبختى از آن افزونتر است،