باید سپاسگزار خداوند مهربان باشیم، برای گذشته‌های سخت تر از کرونا. اگر این روزها در خانه بمانیم  و فاصله فیزیکی رعایت از آسیب کرونا در امان هستیم.

مردم روزهای کشف حجاب پهلوی ملعون را با چشم خود دیدند که زنان عفیف برای حفظ عفت و چادرشان هفت سال از خانه بیرون نیامدند، کسانی که به ناچار بیرون آمدند و به شهادت رسیدند. و علمایی که برای حفظ لباس روحانیت سالها در خانه ماندند. روزهای سختی که حتی اجازه روضه خواندن برای امام حسین علیه السلام هم جرم بود.

مادرم در خاطراتش می‌گفت: پدر بزرگم از روی پشت بام ها برای روضه خوانی به خانه‌ای که روضه داشتند، می‌رفت.

من آن روزها نبودم ولی شنیدم، اما روزهایی را دیدم، که درخانه ماندن هم نمی‌توانست مردم را حفظ کند. چه در خواب یا بیداری در حال عبادت و جشن یا عزاداری؛ صدام مزدور آمریکای متجاوز با بمب و موشک خانه و خیابان را زیرو می‌کرد! در سحر‌های رمضان هنگام سحری خوردن آژیر خطر بلند می‌شد که به پناهگاه بروید خطر حمله دشمن وجود دارد. وقتی از پناهگاه خارج می‌شدیم دیگر فرصتی برای سحری خوردن نبود.

آنهایی که دستشان به دهنشان می‌رسید برای خود پناهگاهی  از جنس بتن در عمق زیر زمین برای خود می‌ساختند تا از شر آوار بمب و موشک در امان باشند.

حالا در این روزهای خوش آزادی زندگی، که شهدا در طی سالهای طولانی برای این مردم بوجود آوردند، باید برای این خانه ماندن ها خدا را هزار مرتبه شاکر باشیم.