شکوفه های کشور عشق یعنی ایمان ،رنگ خود را باخته اند .در حقیقت صبح عشاق ، مروارید های صبح گاهی نیز مانده اند .سکوت در کشور عشق مانند کبوتران بال بسته منتظر آزادی از حبس است آری این سکوت برای دل شکستگان ِ از عشق ِ عدالت معنا و مفهومی آشکار دارد.سربازان سرزمین سکوت در تب وتاب سخنِ عدالت از منجی عدالت اند. می خواهند با آبشار حیات (قیام عدالت ) دل های سوخته از آتش بی عدالتی ها را تسلی بخشند .می خواهند شب های ظلمانی حق کشی ها را با خورشید عدالت مثل بهشت نورانی تصور کنند.در  کشور عشق صاحبان ایمان منتظر میهمانی ویژه اند که برای یک بارهم که شده صدای قدم های او را بشنوند و بوی خوش عدالت را از دستان مبارک او استشمام  کنند. چه کند آن کس که او بی خانمان است اما معبری است که او را به صحنه حقایق عدالت می برد .امید است که خادمان کشور عشق با قلبی سلیم جاده های عدالت را برای منتظران دوست توصیف کنند وقانع کننده منتظران باشند تا وصولشان به حقیقت سهل باشد.

                                                                                                                    نویسنده: معصومه مردمی