?????

حبیبه خانم خیلی گرفته بود. مدام آه می‌کشید و حرفی نمی‌زد. همین شد که بی‌بی طوبی ازش سوال کرد. او آه عمیقی کشید و گفت:
“بی‌بی دلم از غصه میترکد!”

بی‌بی که نگران شده بود پرسید؛ چرا؟
حبیبه خانم آهی از ته قلبش کشید و گفت:
“چند روز پیش نوه‌ام از شیراز آمده بود. وقت اذان ظهر که شد با خوشحالی آمد؛ دستم را گرفت و گفت: بریم مسجد؟!”

بی‌بی که از این خبر خوشحال شده بود لبخندی زد و گفت:
“حبیبه جان؛ خدا حفظش کنه. چه خوب تربیت شده!”
حبیبه خانم بادی به غبغب انداخت و گفت:
“آره بی بی طوبی! ?
البته اگر بعضی‌ها تربیت را خراب نکنند!”
و بعد دوباره اخم‌هایش رفت توی هم.
بی‌بی که ناراحتی حبیبه خانم را دید گفت:
“روشن بگو ببینم باز چی شده؟”

حبیبه خانم ادامه داد:
“چی بگم والا؟!
با چه ذوقی بچه‌ام وضو گرفت. فقط ۷سالشه. رفتیم مسجد. هر کاری کردم قسمت زنانه نیامد؛ رفت توی مردانه.
اما چشمتان روز بد نبینه.
بعد از نماز از مسجد آمدم بیرون؛ دیدم روی پله مسجد نشسته گریه می کنه!
نوازشش کردم پرسیدم چی شده مادر؟
همان طور با هق هق گریه اشکهایش را پاک کرد و گفت:
“یه آقایی دستم را گرفت از صف نماز بیرون کشید و از مسجد بیرونم کرد! من دیگه مسجد نمیام!”

هیچی دیگه بچه‌ام از مسجد گریزان شده. حالا چکار کنم؟”

بی‌بی طوبی خیلی ناراحت شد. سرش را برای لحظاتی پایین انداخت و از تاسف سرش را چند باری تکان داد و روی دستش زد. بعد از چند لحظه سر بلند کرد و گفت:
“آره حبیبه جان!
متاسفانه بعضی از هیئت امنای مسجد اشتباه می‌کنند و بچه‌های کوچکتر را از مسجد بیرون می‌کنند.
این بندگان خدا احتمالا بچه های خودشان هم اهل مسجد نیستند.

به نظرم خانم رازی تربیت دینی کودک کار کرده. چه خوب میشه اگر برای ما توضیح بده که این رفتارها چه اثرات بدی در رشد معنوی کودک داره؟”

خانم رازی حرف بی‌بی را با سر تایید کرد و گفت:
“بی‌بی درست می فرمایند.
یک سری از رفتارها در کودکی به شکل روان بنه در ذهن کودک باقی می‌ماند و اثراتش را در بزرگ سالی نشان می‌دهد.
به همین خاطر در معارف دینی سفارش شده با کودکان با مهربانی رفتار کنید.

پیامبر(ص‌) و اصحاب‌، بچه‌ های‌ خود را به‌ مسجد می‌‌آورند. نه‌ تنها بچه‌‌های‌ سه‌ چهارساله‌ بلکه‌ زنان‌ اصحاب‌ با بچه‌‌های‌ شیرخوار خود در نمازهای‌ جماعت‌ حاضر می‌‌شدند.
روایات‌ نشان‌ نمی‌‌دهند که‌ پیامبر رحمت‌ (ص‌)، حتی‌ در یک‌ مورد بر آنان‌ یا بر والدین‌ آنان‌ نهیب‌ زده‌ یا به‌ آوردن‌ بچه‌‌هایشان‌ به‌ مسجد اعتراض‌ کرده‌ باشند. بلکه‌ برعکس‌، عکس‌ العملهایی‌ که‌ حاکی‌ از تشویق‌ و رضایت‌ است‌، از جانب‌ آن‌ حضرت‌ مشاهده‌ می‌شده است.
خصوصا توهین به کودک، برای کار مثبت بی‌اندازه زشت و غیر قابل بخشش هست. باید بعد از نماز کودک تشویق شود، تا بازتاب شرطی مثبت در روان بنه کودک حک شود.
باید فکری برای هیئت امنای مساجد بکنند.
حبیبه خانم راست می‌گویند. توی فامیل‌مان یک آقایی که 60 سال بیشتر سن دارد؛ از خاطره مکبر شدنش تعریف می کرد. او می‌گفت اولین بار که خواسته بود مکبر شود هیئت امنای مسجد او را بیرون کرده بوده. همین مساله باعث شده بود که او دیگر هرگز به مسجد نرود.
حبیبه جان!
از من می‌شنوی شما این قضیه را رها نکن. فردا پیش امام جماعت مسجد برو و از این حرکت زشت هیئت امنا شکایت کن تا مشکل را حل کنند، مسجد گریزی کودکان تمام شود.
با این وضع هر روز یک کودک از مسجد رانده شود، در آینده مساجد خالی می‌ماند.”

?????

با #حبیبه_خانم و #تجربیات_تلخ_و_شیرین او همراه باشید در #دورهمی‌های_خانه‌ی_بی‌بی‌طوبی ?

https://eitaa.com/joinchat/4197580908Ca005a3362d