امر به معروف و نهی ازمنکر یعنی اینکه ما به یه آقایی بگیم غیبت نکن، به یه خانمی بگیم حجابت رو رعایت کن، به یکی بگیم اسراف نکن و… همه این ها نهی از منکره و باید انجام بشه اما مهمتر از این ها اون مسئولی هست که یک خلافی رو انجام میده، حالا هر تخلفی که می خواد باشه، مسئولینی که در بدنه نظام جمهوری اسلامی هستن و عمدا یا سهوا یک خلافی رو انجام میدهند. نهی از منکر آن ها اولویت داره، مسئولینی که کج می روند را چه کسی باید نهی از منکر کند؟ فقط رهبر؟ فقط رئیس؟ فقط ما فوقش؟نه، مردم آیه 119و 194سوره آل عمران می فرماید که امت باید امر به معروف و نهی از منکرکند!

بهار از راه رسید، بوی خوش شکوفهای درختان با بوی چمن آمیخته شده بود. مثلا خواستیم گردشی در طبیعت بکنیم. خانواده ها هم آمده بودند. پدری در کنار دخترش که لباس نیمه عریان پوشیده د اشت مشغول تاب بازی بود. نتوانستم سکوت کنم. رفتم کنار پدر و دختر ایستادم، به دختر گفتم؛ اگر شما یک جوجه داشته باشد، و گربه بخواهد جوجه را بگیرد، و یک نفر مانع شود . شما خوشحال می شوید یا ناراحت!
گفت: خوشحال می شوم. گفتم شما که بزرگ شده ای چرا با این لباس و سر برهنه بیرون آمده ای، این کار شیطان(گربه) است که شمارا با این وضع به خیابان و پارک می آورد. شما هم مثل جوجه هستی. من هم همان کس هستم که گربه فراری می دهم. شما باید از راهنمایی من خوشحال باشی. دختر بدون سخنی مرا تماشا می کرد!به پدر گفتم: شما که مرد هستید و روحیه جنس خودتان را بهتر می شناسید، چطور جرات می کنید دخترتان را با این وضع بیرون میاورید! شیطان همان گربه است که شما را فریب می دهد تا در بی حجابی همسر و دخترت که ناموس (جوجه)شما هستند بی تفاوت باشی. آن یک نفر که مانع بردن جوجه می شود ، من هستم که به شما نهی از منکر می کنم تا همسر و دخترت را شیطان(گربه) از راه نبرد. پدر با این سخن بلافاصله دختر را در میان دو دستان خود بغل کرد و با نگرانی به اطراف نگاه کرد و  تشکر کرد.

اتوبوس در حرکت بود، از قم به تهران می رفت.
مسافر جلویی که مرد بود دائم برمی گشت پشت سرش را نگاه می کرد. من هم که روی صندلی پشت سر او نشسته بودم معذب بودم از اینکه مرد نامحرم برمی گرده و عقب اتوبوس را نگاه می کند.
سرم را بردم پشت سرش، بدون اینکه کسی بشنود، آهسته گفتم اگر یک بار دیگر به برگردی به پاشنه کفشم می کوبم روی مخت، لطفا به روبرویت نگاه کن!
بنده خدا به قدری ترسیده بود که تا تهران توی صندلیش فرو رفته بود!
این اتفاق در سال 1351 بود، من فقط 18 سال داشتم.
بعدها حدیثی را دیدم که بیان می کرد اگر کسی امر به معروف ونهی از منکر کند خداوند ابهتی برایش قرار می دهد که دیگران از او می ترسند و منکر را ترک می کنند. ولی اگر اهل نهی از منکر نباشد خوفی از سوی گناهکاران در دلش می افتد.