يكى از فرصت ‏هاى استثنايى زمانى و مكانى فرصتى است كه زائران خانه خدا در مكه و مدينه به سر مى‏ برند.

مدينه شهرى كه بيشترين معصوم را در بردارد و صدها آيه قرآن و هزاران حديث از آنجا منتشر شد.

مكّه ‏اى كه بهترين نقطه زمين و فرودگاه جبرئيل و نقطه معراج رسول خدا صلى الله عليه و آله

و قربانگاه اسماعيل و هجرت‏گاه ابراهيم و شكنجه ‏گاه مسلمين صدر اسلام است.

در سرزمين وحى، خود را در برابر آينه قرآن قرار دهيم و زشتى و زيبايى خود را بنگريم كه استناد

به قرآن دقيق‏ تر، سريع‏تر، مؤثّرتر و مورد اتفاق همه مسلمانان مى‏ باشد.

قرآن مى‏ فرمايد: «انّ الصلوة تنهى عن الفحشاء و المنكر» «1» ولى نماز ما، نه خود و نه جامعه ما را

 از فحشا و منكر باز نداشت. مشكل چيست؟

در مكه، سنگ‏ ها مرمر، آب زمزم، قبله بدون انحراف، جمعيت ميليونى، زير پا نفت، قرائت

امام جماعت عالى است، پس چرا اين نماز جلو بزرگ‏ترين منكرات را كه تجاوز دشمنان به

كشورهاى اسلامى و قتل عام مسلمانان است نمى ‏گيرد.

مشكل در اين است كه به شرايط و امورى كه بازدارنده انسان‏ ها از فساد و منكر است توجّه نمى ‏شود.

______________________________

تفسیر تور

 (1). عنكبوت، 45.