آفتی که به هر بنی بشری رخنه کرده است، تا او را نکشد رهایش نمی کند. بیشتر مشکلات مدیران ارشد نظام از این جا ناشی می شود، گرفتار این درد مسری هستند. تا زمانی که مردم برایشان کف و سوت می‌کشند، به مردم خدمت می کنند.
یا فراتر از آن، در دام شرک بین المللی می‌افتند؛ دوست دارند هم خدا را راضی کنند هم آمریکا را!

نمی دانم عبدالناسم یا عبدالله! نگرانم مبادا مسلمان مشرک باشم! و این شرک خفی مرا به کفر بکشاند.
خوش خیال باشم که نماز می‌خوانم، روزه می گیرم، حتی حج می روم اما غفلتی شیرین مرا مشغول کند!
وقتی مدیر هستم از احترام طلابم لذت ببرم، وقتی سخنرانی می‌کنم از تشویق مخاطبانم احساس خوبی در درونم جاری می شود. وقتی پستی می گذارم از انبوه لایکش خوشحال می‌شوم.

در خوفم از این که یک پایم در پله سعود ایمان باشد و پای دیگرم در پله سقوط شرک! ترسانم از این که تار و پود سطور پست هایم از دیده شدن تنیده شده باشد! می ترسم کلامم در سخنرانی‌ها با سنجاق تحسین مخاطبان تزیین شده باشد!
چکنم که گرفتار شرک خفی نشوم؟
نیازمند یک جو اخلاصم، ولی این یک جو بسیار نایاب است، و یافتن آن بسیار سخت است.

بارها یافته‌ام اما جایگاه مناسبی برای حفاظتش  نداشتم، با یک وزش نفرین شده خود نمایی و دیده شدن از دست داده‌ام!

گاه از این وضع خسته می‌شوم، تصمیم می‌گیرم که از هر چیزی یا کاری که رشحه‌ای از شرک دارد دوری کنم، فکر می‌کنم که حتما این هم از نتایج گامهای شیطان است؛ زیرا شیطان همیشه کارش در مایوس کردن انسان است.

در دنیایی که قرار است بشر از دوره کودکی خارج شود و به بلوغ برسد؛ متاسفانه عده‌ای دوست دارند که هیچ وقت عاقل نشوند.
کم کم به آخرهای سال 97 می رسیم، متاسفانه هنوز درد شرک آلود چهار شنبه سوزی های سالهای گذشته التیام نیافته است؛ که باید آماده یک خرافه شرک آلود دیگر باشیم.
زنده کردن سنت جاهلی.
در حالیکه ما به عنوان شیعه، از 1500سال پیش اینگونه هدایت شده ایم که روبروی آتش و چراغی روشن نماز نخوانیم، مبادا شیطان نفیر آتش پرستی را در گوش ما بدمد.
شرک جلی
چهار شنبه سوری یک شیوه شرک است؛ شرک یعنی این که انسان در حل مشکلات خود به غیر خداوند و اولیای او متوسل شود .وقتی از روشن کردن آتش تقاضای سلامتی و رفع بلا می کنیم، این ها همه سنمبل خرافه است.
تخریب طبیعت
همه ملل برای سرسبزی کشورشان بودجه های فراوانی صرف می کنند. متاسفانه برای شروع سال نو که خانواده ها تلاش می کنند تا چرکی و سیاهی را از منازل خود پاک کنند؛ عده‌ای با سوزاندن سرسبزی و زیبایی شهر، شروع سال نو را با تخریب جشن می گیرند.
آزار و آسیب رساندن
کم کم آتش بازی به پرتاب ترقه با صداهای خطرناک، دهه شصتی ها را به یاد جنگ می اندازد.
چه خانواده ‌های بسیاری که بر اثر پرتاب ترقه مردم را دچار نقص عضو کرده اند.
خلاصه این خرافه شرک آلود، منشا گناه و فساد های بسیاری است.
آسیب های مادی و معنوی را به دنبال دارد.