وقتی در مسیر بین شهرها عبور می‌کنم و به مبلمان گوناگون شهری نگاه می‌اندازم، واقعا تاسف برانگیزه! از اینکه بعضی شهرداران هنوز دوران کودکی خود را سپری می‌کنند! بذار نام شهرها را ببرم. اینها دیگه غیبت نیست! از مصادیق امر به معروف یعنی همون نظارت اجتماعیه! مثلا از شهر جلفا که روزی تندیس شهید فهمیده با یه چفیه دور گردنش و روی یه نارنجک بود، هروقت نگاه می‌کردی خاطره شهادت طلبیش که خودش رو با نارنجک به زیر تانگ انداخت و یه لشکر رو نجات داد در ذهنمان متصور می‌شد. امام خمینی«ره» او را رهبر خود خواند. اما متاسفانه اکنون به جای او تندیس نوجوانی که دستمال گردنی که مخصوص غربی‌هاست برایش دوخته که هیچ شباهتی با فهمیده‌های جبهه‌ها نداره! بعد به صوفیان می‌رسیم، تندیس دختر و پسر گل فروشی رو در وردی شهر کاشتن؛ که اصلا با فرهنگ ایرانی و اسلامی ما سنخیت نداره! دختر گل فروش از جنس دختر کبریت فروش همون بینوای اروپایی است! و‌ کمی اون طرفتر در خروجی شهر گوسفندای شون شیپ، که یه کارتون انگلیسیه بچه‌ها تماشا می‌کنن گذاشتن! وقتی به تبریز می‌رسیم که خیلی سرمایه گذاری کردن تبلیغات وسیعی به نام شهر اولین‌ها و تبریز 2018 به دیوار زیر گذرهاش پینه دوز چسبوندن! وقتی از اون زیر گذ رد ‌می‌شم‌ گمان می‌کنم که شهر اسباب بازیهای پینوکیو است!!!