| هرکسی روایتی مبنی بر فضیلت نقاره زنی در حرم امام رضا یافت جایزه بگیرد | ... |
معرفت امام با زیارت جامعه یا کبوتر و نقاره
روز تولد امام هشتم روزی ما شد که در حرم باشیم.
خیلی برای غربت امام رضا علیه السلام بوسیله دوستانش غمگین شدم!
در زمان مامون ملعون که می خواست با مناظره های آنچنانی از محبوبیت ایشان بکاهد.
و اکنون که امام در حلقه شیعیان است باید با کبوتر و نقاره و پرچم برای امام محبوبت افزایی نماییم !!
کبوتران علاوه بر شناخت عوامانه به زوار، ریزپرهاشان باعث آسم و بیماری می گردد، که جدیدا یاکریم ها هم در حرم جاخوش کرده اند!
هزینه تمیز کردن مدفوعشان یک کار بیهوده ای بر دوش افراد می گذارد بلکه باعث می شود زوار عوام کم کم
به این قضیه اعتقاد پیدا کنند که پر و مدفوع کبوتران حرم هم شفاست و یا شنیدن نقاره یک معجزه است!
اصل کاربرد نقاره به زمان های گذشته برمی گردد که به علت نبود وسایل ارتباطی برای خبر رسانی وقت
سحر و یا افطار یا تحویل سال استفاده می شده است،
در کدام حدیث یا روایت دیده و یا شندیده اید که معنای نقاره یعنی سلام به امام رضا!
و اینها بس نبوده جدیدا با پرچم گردانی به شهر های دیگر می خواهیم امام را به مردم معرفی کنیم!!!
که متاسفانه بعضی از مدارس علمیه هم به استقبال پرچم رفته اند!
این کار هم روزی مثل قمه زنی می شود یک بدعت جدید، بعد هم فرافکنی می کنیم کار انگلیسی هاست!!!
این کار ها باعث شده که شاعر هم دوست دارد که کبوتر حرم باشد و یکی دیگر دلش می خواهد آهو شود
در حالیکه امام رضا علیه السلام آدم می خواهد نه حیوان!!
اگر بخواهید دل زائر عوام را شاد کنید باید چندین آهو هم در حرم نگهداری نمایید !
ما در روایت خوانده ایم که روزی مامون امام را وارد قفس درندگان کرد و این درندگان در برابر امام خاضع شدند
پس از درندگان هم می توان به حرم وارد کرد!!!این تذهبون ….
روزی شخصی آمد خدمت امام صادق علیه السلام در حالیکه نسبت به امام رفتار خوبی نداشت، امام به
آن شخص فرمود :این عصای مرا می بینی می دانی مال چه کسی بوده است ؟
آن شخص گفت نه نمی دانم ، امام فرمود این عصای پیامبر صلی الله علیه وآله است، آن شخص با شنیدن
این سخن به طرف عصا دوید و آن را به عنوان تبرک بوسید!
امام فرمود : من فرزند رسول خدا هستم و ارادت تو نسبت به این چوب بیشتر از من است!!
ما دیگر با چه زبانی به خانم جلسه ای ها بگوییم که کاری که شما می کنید باعث وهن به اسلام است، چون آنها
هم یه گهواره دارند که به نام علی اصغر، خانه به خانه می گرداند! و مردم نذوراتشان را در گهواره می ریزند.
و شبیه خوانها هم یک پرچم دارند به نام حضرت ابولفضل و روز عاشورا در جلوی دسته راه می اندازند و مردم به
پرچم اسکناس می چسبانند!!
یک خانم جلسه ای شمشیری را بالای سرش به دیوار نصب کرده بود به نام شمشیر امام زمان و خانم های جلسه
می رفتند شمشیر را می بوسیدند!
سلام
با همه حرفهای شما موافق نیستم.
عرف و عام آداب و رسومی دارد که در خیلی از موراد هم بی حکمت نیست.
همه مثل شما علامه نیستند.
در خاطرات امام می خوانیم که ایشان می فرمودند من دوست دارم مثل عوام زیارت کنم.یعنی اعتقاد به نزدیک شدن به ضریح و بوشیدن ضریح داشتند.
کبوتر و نقاره هم نمادی از علاقه و محبت ماست و اصل ماجرا نیست.
نه افراط کنیم نه تفریط.
بنام خدا
دعوت ازآقا قبولش بر ما
ما که چنان توفیقی نیافتیم جز غصه وغم که دوست همیشگی ام بود،حال نوبت شماست آقا که دعوتمان کنی و مرا لایق زیارتت بدانی…
آقا مهربونه همینکه توی دلت آرزو کنی جوابت را میدهد
درست هرکسی هر جور شده میخواد ارادتشو به امام نشون بده و خلوس نیت هم مهمه ولی عشق به امام یه چیز دیگس عشق به امام فقط تو سینه عاشق می تپه کبو ترو نقاره واینا فقط یه بهانس. قابل توجه خانم محمدی حرف شما رو همه تاید می کنن.
امام را باید با معرفت وشناخت زیارت کرد نه در حد کبوتر و نقاره ،اصل را باید گرفت نه حاشیه را
فرم در حال بارگذاری ...
|
[یکشنبه 1397-04-24] [ 10:40:00 ق.ظ ]
|
سلام رحیمی عزیز در مستحبات زیارت هست که سعی کنید برای مالیدن بدن خود به ضریح امام معصوم ، کار صرفا عوامی نیست استحباب دارد