خداحافظ آسمانِ رجب…
آنقدر بی صدا باریدی و تطهیرمان کردی؛
که خودمان هم ، سابقه‌ی خرابمان، فراموشمان شد!

آنقدر دامنت را برای پروازمان باز کردی؛
که زخمی بالانی چو مانیز، جرات بال زدن یافتیم!

دیگر سفره ات آهسته آهسته جمع می شود…
و ما دوباره دلمان برای نوای “یامن ارجوا”
برای “سبحان الله و اتوب الیه”
و برای عاشقانه ترین ترانه ی"لااله الا الله”
تنگ می شود!

آمدی، تطهیرمان کردی، تا در نیمه ی شعبان، برای
زیباترین جشنِ زمین، اماده شویم…
آمدی تطیرمان کردی، تا زیر سایه ی تنها باقیمانده ی خدا، آشتی کنانی راه بیندازیم و در ضیافت رمضان، غریبگی نکنیم!

دست مریزاد بر آسمان تو…
که ندیده خرید،
و چشم بسته بارید…

خداحافظ آسمانِ رجب…
برای دیدن دوباره ات، باز منتظر می مانیم!
اگرعمری برایمان باقی بماند?????

بخشایش