?????

حبیبه خانم دوباره آمده بود تا درباره‌ی #تجربیات_تلخ_و_شیرین ش با خانم‌های همسایه صحبت کند. البته از اتفاقات پیش آمده ناراحت بود. برای همین رو به بی‌بی طوبی کرد و گفت: “بی‌بی طوبی؟!
آخه چرا من هر دفعه باید از مشکلاتی که تو فامیل دارم براتون بنالم؟!
دیروز رفته بودم برای عقد کنون یکی از دختران فامیل. خانواده‌ی عروس خانم مدام نق میزدن که :"ما رای نمیدیم؛ چون دختر و پسرمون نمی‌تونن ازدواج کنن.

براشون گفتم، مگر قراره رئیس جمهور به پسرهاتون زن بده یا دخترهاتون رو شوهربده؟!
خلاصه من هرچی که گفتم اونها یک سوال بنی اسرائیلی گذاشتند توی بشقاب!”

بی‌بی طوبی همین طور صبورانه سخنان حبیبه خانم را گوش می‌کرد و با خودش فکر می‌کرد که چرا خانواده‌ها همه‌ی مشکلات خودشان را گره میزنند به دولتها؟ اما دلش میخواست خانم منادی پاسخ این سوال را بدهد. چون او پیرامون مسائل کشور تحقیق زیادی کرده است. برای همین رو به خانم منادی کرد و گفت:
“خانم منادی جان؛ دخترم!
بیزحمت شما برای حبیبه جان بگو که به این خانواده چی بگه تا بتونه قانعشون کنه.
خدا خیرت بده مادرجون. متشکرم.”

خانم منادی بلند شد و در وسط جمعیت ایستاد تا همه صدای او را بشنوند. لباسش را مرتب کرد و گفت:
“با اجازه بی‌بی!
باید به این خانواده‌ها آموزش داد که نباید در مساله ازدواج فرزندانشون چشم و هم‌چشمی داشته باشند.
وقتی برای کم نیاوردن پیش فامیل مهریه زیاد انتخاب می کنند و بعد یک دروغ بزرگ به آن می‌بندند که “کی داده و کی گرفته” ؛

بعد بر خلاف دستور دین توقع جهیزیه زیاد دارند؛ آن هم جهیزیه‌ای که برای یک خانواده 10 نفری لازم هست.

خُب مشخص هست که به مشکل بر میخورند.

 اینها در حالی است که یک عروس و داماد می‌خواهند زندگی را شروع کنند. آنها دو نفر هستند و خُب بالتبع نیاز به وسایل زیادی ندارند.
شاید بشود گفت با یک دست ۶ نفره‌ی ظروف هم می‌شود وسایل آشپزخانه آماده کرد.
شاید اصلا نیازی به ظروف گران قیمت کریستال بوفه‌ای پیدا نکنند.
یا قابلمه‌های زیادی به دردشان نمیخورد اول زندگی.
در این دوره زمانه هم که کسی انقدر مهمان زیادی به خانه‌اش نمیرود که توی خانه دیگ و آبکش و وسایل آن چنانی لازم داشته باشد. هر وقت هم یک مهمان دارند اکثرا از بیرون غذا می گیرند.
بنابراین می‌بینید که چقدر از این ظروف برای همیشه توی کابینت‌ها و دکورها دست نخورده باقی می‌ماند.

یا الان با وجود گازکشی؛ خانه‌ها گرم است. زمستان از لحاف‌های آنچنانی استفاده نمی‌شود. رخت خواب زیادی هم لازم ندارند. چون این روزها کسی شب را مهمان خانه عروس و دامادها نمی‌شود.

بعضی‌ها هم معتقدند باید اول زندگی همه‌ی وسایل برقی را تهیه کنند. شاید اول زندگی قهوه ساز به درد عروس خانم نخورد؛ چون اصلا قهوه خور نیستند. یا سرخ کن لازم‌شان نشود. چون تابه‌های جدید کار سرخ‌کن‌ را انجام می‌دهد. یا یک دستگاه همه کاره بتواند جای هزارتا دستگاه ریز و درشت را بگیرد که هر کدام قیمت گزافی دارد. پنکه هم که این روزها اصلا استفاده نمی‌شود و الی ماشاء الله از این دست وسیله‌ها.

من خیلی‌ها را می‌شناسم که بعد از دو سال از شروع زندگی؛ همه‌ی وسایل اضافی را یا به مسجد و حسینیه محلشان اهدا کرده‌اند یا به سمساری می‌فرشند.
حالا هم که مُد شده در دیوار می گذارند برای فروش.

واقعیت این هست که ما خودمان زندگی را سخت می‌گیریم و بعد تقصیر را گردن دولت و حکومت و رئیس جمهور می اندازیم.
بعضی که پا را فراتر می‌گذاریم و با خرید جنس خارجی؛ همان دامادی که در کارخانه مهندس یا کارگر بوده را بیکار می‌کنیم. اینجوری تازه دعوای عروس ودامادها شرو ع می‌شود.

حالا البته باید گفت این بلای جهانی کرونا باعث شده یک سری غلط های زندگی مردم خود بخود پاک شود.

آمارها نشان می‌دهند که ازدواج زیاد شده، چون جوانها از مخارج بیهوده نجات پیدا کرده‌اند. تازگی اقبال به ازدواج شده.
حبیبه جان بنظرم فعلا همینهارا براشون توضیح بده انشالله که قانع شوند؛ که رای دادن به ازدواج دختر و پسرشان ارتباط نداره. بلکه باید سبک زندگی مسرفانه را درست کنند.

?????

ما را در پیام‌رسان ایتا دنبال کنید. ?

#دورهمی‌های_خانه‌ی_بی‌بی‌طوبی ??

?? @bibituba ??